Merimanga dhe Pasvdekja

A mund të ndodhë që analet e Shqipërisë të kopjojnë historinë dhe, nga ana tjetër, që vetë historia e Shqipërisë të imitojë letërsinë? A mund të kalojë ajo, me hap të sigurt duke ndjekur fillin e Ariadnës, nga Jul Cezari dhe Makbethi i Shekspirit te fiksionet e stërholluara të Borhesit? “Me sa duket, po. Dhe që një pasqyrim i tillë të bëhet i konceptueshëm, këtë e mundëson mjeshtëria letrare e Bashkim Shehut. Nëse kinematografia mund të imitojë historinë dhe letërsinë – ashtu siç bën Bertoluçi te Strategjia e merimangës – madje të rikrijojë edhe vetveten, atëherë nuk është e çuditshme që diçka e ngjashme të ndodhë edhe në këtë roman, ku hasim një remake shqiptar të filmit të Bertoluçit.” María Roces Gonzáles (përkthyese)

Lexuesi do të endet nëpër faqet e këtij romani të ndërtuar jashtëzakonisht bukur, pa e kuptuar nëse historia që po lexon është ajo e personazheve që kanë ekzistuar vërtet, si ajo e Ramize Gjebresë apo e Mustafa Gjinishit, me të cilat ndërthuret, apo do të përshkojë fillin e një trillimi të mirëfilltë.