Στιγμιότυπα

Σύμφωνα με τον ορισμό του Σαλβατόρε Μπατάλια, στο Μεγάλο Λεξικό της ιταλικής γλώσσας, το στιγμιότυπο πραγματοποιείται μ’ ένα πολύ σύντομο χρόνο έκθεσης και χωρίς τη χρήση στηρίγματος. Ο Κλάουντιο Μάγκρις συνθέτει μιαν ανθολογία στιγμιότυπων, τα οποία έχει συγκεντρώσει με χρονολογική σειρά, από το 1996 μέχρι το 2016. Σ΄ αυτά απομονώνει μικρές και μεγάλες πτυχές της καθημερινότητας, της πολιτικής, της δικής μας ιδιωτικής ζωής. Στιγματίζει εσφαλμένες πεποιθήσεις, γνωμικά, συμπεριφορές που κρύβουν μιαν άβυσσο παρανοήσεων και επιπολαιότητας· επισημαίνει μικρές, κρυμμένες πράξεις, που αποκαλύπτουν τη μεγαλοψυχία του ανθρώπου.

Αλιεύει από την ιστορία και τη λογοτεχνία καταστάσεις εκπληκτικές, που μπορούν να ρίξουν φως στο συγκεχυμένο παρόν στο οποίο ζούμε. Αναδεικνύεται έτσι μια μικρή ανθρώπινη κωμωδία, μια συνεκτική νωπογραφία της νευρωτικής μας ζωής, που έχει για τελάρο το καυστικό, ειρωνικό, γεμάτο ανθρωπιά πνεύμα του συγγραφέα, ενός γνήσιου ηθικολόγου (με την υψηλή έννοια του όρου) της εποχής μας, που δε μας λέει ποτέ πώς πρέπει να είμαστε ή να ζούμε, αλλά μας καλεί να κοιτάξουμε τον εαυτό μας με αυστηρότητα και τρυφερότητα.

Και στο τέλος αυτού του ταξιδιού μάς αποχαιρετά μ’ ένα κάλεσμα: «Μόνον όταν μπορείς να γελάσεις πάλι, λέει μια επιγραφή που διάβασα πάνω από τριάντα χρόνια τώρα στον καθεδρικό ναό του Λιντς, έχεις πράγματι συγχωρήσει».