Paperback, 228 pages
Euskara language
Published June 7, 2020 by Alberdania.
Pirinioetan bizi –eta hiltzen, edo hilik bizi– dira eleberri honetan hitz egiten digutenak. Ekaitzeko hodeiak mintzo zaizkigu, eta oinaztarria, eta heriotzan murgilduko den nekazari poeta ere mintzo zaigu, guri eta lurrari. Eta mintzo zaigu, baita ere, orduz geroztik seme-alabak baka-rrik hezi beharko dituen alargun gaztea. Eta sorgin deklaratu ondoren urkatu zituzten lau emakumeak mintzo zaizkigu. Eta mendiak, eta perretxikoak, gizonezkoak eta emakumezkoak, eta mamuak, eta laminak, eta maitagarriak, orkatzak, txakurrak…
Lurra bera mintzo zaigu, noizbait mendiez erditu zen lur hori bera.
Mendi ikaragarri horiek mendetan ezagutu dituzte bertakoen bizimodu latza eta haien amodioak; ezagutu dituzte jazarpenak, ihesak, gerrak, gorrotoak. Mugako bizitza. Eta eder ageri zaizkigu beti; are ederragoak Irene Solà bezalako kontalari peto batek kontatzearen plazeraren oparia egiten digunean. Sen berezia darion begiratzeko eta kontatzeko modu teluriko batean, emakumezkoenak baitira eleberriko ahots guztiz gehienak. Akaso emakume baten eskutik soilik posible litzatekeen ikuskera baten arabera ehunduak.
Nahiz eta gogoz irakurri, liburua nahiko nahasia iruditu zait momentu batzuetan. Penaz, baina ez zait asko gustatu. Zaila egin zaidala esango nuke...
És complicat no entrar en la fantasia pre-somnis amb aquesta delicada i aguda obra de la Irene Solà. Permet connectar amb allò profund i màgic de la natura des de diferents perspectives i des de qualsevol racó del món.
Content warning Podria considerar-se un espòiler
Un llibre molt diferent de cap altre que hagi llegit, una història coral que comprèn diverses generacions i diferents mirades (i estils) sobre una sèrie d'esdeveniments relacionats amb una família, però sobretot amb un mateix indret. I és que són les muntanyes, els Pirineus, les veritables protagonistes del llibre.
M'ha encantat, malgrat moltes de les històries que explica siguin tristes.
Se trata de un libro difícil de reseñar. Muy poético, desde la primera hoja; delicado, en su tratamiento de ciertos temas y de ciertas personas; pero por otra parte, crudo en extremo, en alguno de sus planteamientos, en los giros que plantea, e incluso en su lenguaje: un catalán muy elegante, muy de pueblo, que a veces sorprende.
Diría que es un libro como el Pirineo en el que se ambienta: hermoso, pero muchas veces cruel.
