Review of 'Lord of the Silver Bow, Troy #1 (Troy Trilogy)' on 'Goodreads'
5 stars
Ik heb altijd al een zwakke plek voor mythologie gehad. Ik verslond de boeken van Imme Dros over de Ilios en Odysseus en de huiveringwekkende mythe van Perseus: het ging allemaal erin als zoete koek. Zulke krachtige verhalen, en dan ook nog gepaard gaande met de prachtige illustraties van Harrie Geelen: smullen! Later bemerkte ik dat de verhalen niet eens gegrond hoefden te zijn in de werkelijkheid: in The Lord of the Rings (en aanverwante documenten zoals de Silmarillion en Nagelaten Vertellingen) kon ik me wederom vol overgave verliezen, om maar een serie te noemen. Harry Potter, van hetzelfde laken een pak.
Er wordt dikwijls lacherig gedaan om mythologische en historische fictie. Boeken zoals Imprimatur (en opvolgers, geschreven door Monaldi & Sorti – nog een serie waar ik verzot op ben) worden niet als volwaardige literatuur gezien, en daar valt sec bekeken iets voor te zeggen: dergelijke historische …
Ik heb altijd al een zwakke plek voor mythologie gehad. Ik verslond de boeken van Imme Dros over de Ilios en Odysseus en de huiveringwekkende mythe van Perseus: het ging allemaal erin als zoete koek. Zulke krachtige verhalen, en dan ook nog gepaard gaande met de prachtige illustraties van Harrie Geelen: smullen! Later bemerkte ik dat de verhalen niet eens gegrond hoefden te zijn in de werkelijkheid: in The Lord of the Rings (en aanverwante documenten zoals de Silmarillion en Nagelaten Vertellingen) kon ik me wederom vol overgave verliezen, om maar een serie te noemen. Harry Potter, van hetzelfde laken een pak.
Er wordt dikwijls lacherig gedaan om mythologische en historische fictie. Boeken zoals Imprimatur (en opvolgers, geschreven door Monaldi & Sorti – nog een serie waar ik verzot op ben) worden niet als volwaardige literatuur gezien, en daar valt sec bekeken iets voor te zeggen: dergelijke historische romans staan doorgaans niet bol van taalkundige vondsten of fonkelnieuwe inzichten die de literaire wereld op z'n kop zetten. Maar waarom zouden historische romans daarom niet meetellen? Het feit dat ik deze en andere subgenres (bijvoorbeeld fantasy en science-fiction) worden weggezet als ondergeschikt aan "echte" literatuur is mijns inziens onterecht, zoals je inmiddels wel doorhebt.
Neem David Gemmells meesterwerk Troy, een serie van drie boeken (Lord of the Silver Bow / Shield of Thunder / Fall of Kings ) waarvan de laatste twee postuum verschenen (en nooit in het Nederlands vertaald zijn, wtf?!). Het is een wervelende hervertelling van de Illias, waaraan enkele fictieve karakters (then again: zijn het niet allemaal fictieve figuren?) zijn toegevoegd. Gemmell en zijn vrouw Stella weten van een bijwijlen statige epos een persoonlijk relaas te maken, waarin de personages levensecht voelen en het verhaal briljant laveert tussen harde actie en oprecht emotionele momenten. Je vliegt werkelijk door de boeken heen en op het laatst rouw je omdat de serie ten einde is gekomen. En omdat je weet dat er nooit meer iets nieuws van Gemmells hand zal verschijnen.
