RexLegendi reviewed L'Amant by Marguerite Duras
Review of "L'Amant" on 'Goodreads'
3 stars
L’histoire de ma vie n’existe pas. Ça n’existe pas. Il n’y a jamais de centre. Pas de chemin, pas de ligne. Il y a de vastes endroits où l’on fait croire qu’il y avait quelqu’un, ce n’est pas vrai il n’y avait personne.
In het autofictieve L’amant beschrijft Marguerite Duras (1914-1996) de affaire van een eigenzinnige 15-jarige met een twaalf jaar oudere Chinese man in Saigon in Frans-Indochina, het huidige Vietnam. Duras' stijl is onderkoeld; het is niet haar bedoeling geweest de lezer mee te nemen in een gepassioneerd spel tussen twee mensen. In plaats daarvan graaft de schrijver in haar geheugen op een manier die me deed denken aan [b:Mémoire de fille|38889468|Mémoire de fille|Annie Ernaux|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1519880546l/38889468.SY75.jpg|50107801] van Annie Ernaux, zij het minder expliciet.Duras is echter provocerender en helaas niet altijd goed te volgen. Hij huilt vaak, zij denkt voortdurend aan haar familie, samen lijken ze te begrijpen dat …
L’histoire de ma vie n’existe pas. Ça n’existe pas. Il n’y a jamais de centre. Pas de chemin, pas de ligne. Il y a de vastes endroits où l’on fait croire qu’il y avait quelqu’un, ce n’est pas vrai il n’y avait personne.
In het autofictieve L’amant beschrijft Marguerite Duras (1914-1996) de affaire van een eigenzinnige 15-jarige met een twaalf jaar oudere Chinese man in Saigon in Frans-Indochina, het huidige Vietnam. Duras' stijl is onderkoeld; het is niet haar bedoeling geweest de lezer mee te nemen in een gepassioneerd spel tussen twee mensen. In plaats daarvan graaft de schrijver in haar geheugen op een manier die me deed denken aan [b:Mémoire de fille|38889468|Mémoire de fille|Annie Ernaux|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1519880546l/38889468.SY75.jpg|50107801] van Annie Ernaux, zij het minder expliciet.Duras is echter provocerender en helaas niet altijd goed te volgen. Hij huilt vaak, zij denkt voortdurend aan haar familie, samen lijken ze te begrijpen dat dit overgaat. Door de veranderende perspectieven, de abrupte overgangen en niet te vergeten de taal – ik las de originele versie – heb ik ongetwijfeld niet alles goed begrepen. Evenals andere moderne Franse schrijvers als Camus, Ernaux en Houellebecq lijkt ook Duras haar verhaal met opzet van een afstandje te beschouwen. Daarmee creëert ze een bijzondere sfeer die ik tegelijkertijd niet altijd goed kon bevatten.
