Paperback, 208 pages
Published Jan. 29, 2018 by Querido.
Perhetarina, jossa kuuttakymppiä lähestyvä päähenkilö muistelee lapsiaan seksuaalisesti hyväksi käyttänyttä isäänsä ja tuntuu lopussa olevan sisarustensa kanssa jossain määrin sinut menneisyyden kanssa.
It takes some courage to tackle a subject like incest, and Manon Uphoff is to be applauded for making the attempt. She also does a fine job of bringing over the ambiguous feelings of the children involved (feelings I know about from a close friend, not first hand , I should add].
The subject makes it a difficult book to read. But I thing that the author didn't make it easier. The writing style is difficult and it was not always clear to me what was going on. Even though it was short, I struggled to get to the end and was happy that it wasn't longer.
Het zou je kunnen afschrikken, een herinnering van een schrijfster aan haar incestueuze vader en haar (stief)zussen. Dat zou zonde zijn.
Want Vallen is als vliegen van Manon Uphoff is geen standaard getuigenisliteratuur. Daarvoor is de vorm te literair, en vooral het verhaal te ambigu. Uphoff zoekt naar woorden en beelden die de complexiteit kunnen uitdrukken. Een taal waar je volop van zou kunnen genieten als het niet zo gruwelijk was.
Uphoff omschrijft het daadwerkelijke misbruik bijna tussen neus en lippen. Juist die kleine tussenzinnetjes komen keihard aan.
Wat ze vooral beschrijft is de verwarring in het hoofd van het jonge kind. Want er is ook toenadering, aandacht. Goed en kwaad zijn niet van elkaar gescheiden, maar lopen door elkaar heen, waardoor er niets rest dan verwarring. Waar jaren later de schuld van de overlevende bijkomt.
Vallen is als vliegen is een van de krachtigste boeken die ik in tijden …
Het zou je kunnen afschrikken, een herinnering van een schrijfster aan haar incestueuze vader en haar (stief)zussen. Dat zou zonde zijn.
Want Vallen is als vliegen van Manon Uphoff is geen standaard getuigenisliteratuur. Daarvoor is de vorm te literair, en vooral het verhaal te ambigu. Uphoff zoekt naar woorden en beelden die de complexiteit kunnen uitdrukken. Een taal waar je volop van zou kunnen genieten als het niet zo gruwelijk was.
Uphoff omschrijft het daadwerkelijke misbruik bijna tussen neus en lippen. Juist die kleine tussenzinnetjes komen keihard aan.
Wat ze vooral beschrijft is de verwarring in het hoofd van het jonge kind. Want er is ook toenadering, aandacht. Goed en kwaad zijn niet van elkaar gescheiden, maar lopen door elkaar heen, waardoor er niets rest dan verwarring. Waar jaren later de schuld van de overlevende bijkomt.
Vallen is als vliegen is een van de krachtigste boeken die ik in tijden las. Verbijsterend en betoverend.
—
Er zijn boeken die je betoveren door hun mooie taal, hun rijke beelden, hun ritme. Er zijn ook boeken die je overdonderen, omdat ze je een onbekende wereld laten zien, of nog beter, een bekende wereld van een onbekende kant.
Manon Uphoffs Vallen is als vliegen is een van die zeldzame boeken die dat allebei doen. Waarin de grenzen tussen vorm en inhoud vervagen.
Dat kan ook niet anders, omdat de gruwelijke inhoud (leven in een gezin met een incestueuze vader) de vorm nodig heeft. Alleen zo kan Uphoff de ambiguïteit overbrengen, zo kan ze de valkuilen van de slachtofferkitsch vermijden.
In een interview in de Volkskrant verklaarde Uphoff dat er een leven voor en na Vallen is als vliegen is. Voor deze lezer is dat niet anders.
Eerst dacht ik dat het al weer zo’n boek met ellendig lange zinnen was. Maar toen bleek gewoon dat ze er omheen aan het draaien was. Dat het gruwelijke dat ze wil zeggen zo moeilijk te vertellen is. En dan ineens knalt het er uit. Wat een boek. Gruwelijk, prachtig.
