Patyki, badyle

Jeny, zupełnie nie tego się spodziewałem i jestem oczarowany.
Autorka opisuje przedmiot swych badań i fascynacji iście poetycko. A jednocześnie nie jest to pozbawiona wiedzy książka. Wręcz przeciwnie, poznajemy tu nie tylko magiczną wręcz historię ewolucji pierwszych roślin, ale dostajemy nawet wykresy, opis żmudnych prac laboratoryjnych, zdjęcia badyli których istnienia przestaliśmy zauważać jakoś po pierwszych pięciu latach życia.
A wszystko to z delikatnością, finezją, tak jak delikatne są te krótkie rozdzialiki-miniaturki, tak jak z finezją traktuje autorka inteligencję czytelnika - nie zasypując go fachowym słownictwem, daje mu jednak szansę trochę go doświadczyć.
Różną tu mamy tematykę - od pierwotnych roślin, pożary, rany, historyczne badyle wyrosłe na gruzach Warszawy, zmysłową-umysłową relację, po dokumentację badań i śmierć.

Jedyne do czego bym się przyczepił to do tego, że im bliżej końca tym więcej zdjęć i mniej tekstu, ale treść i tak satysfakcjonująca.