The Beatles

Finally finished this massive tome on the early years of The Beatles, from childhood until their first 2 singles (Love Me Do and Please Please Me). Yup, nearly 1,000 pages of Beatles history and they haven't even gotten popular yet!

As you might imagine, an obsessive amount of detail is present here. And it is all scrupulously researched. Many times, he will tell a story but admit some small detail will never be known, like what songs they played at the Cavern on a particular Sunday night. Or he will say "we just don't know much about it", like when John and Paul took off for Paris for some reason, leaving George behind. Yeah, Ringo wasn't part of the scene yet. His childhood story was told though. In fact, he was very sickly as a kid and twice before he was like 13 years old, spent an entire year "in hospital". How ironic it would be if he ended up to be the last remaining Beatle?

To give you an idea of just how much detail this goes into, it was until like page 800 or later that Ringo actually joined the Beatles. I would say to my wife as I read this book "Pete Best is still their drummer!" Everyone claimed Pete wasn't a very good drummer, or at least not nearly as good as the rest of the Beatles needed, but a lot of that was in hindsight. At a couple of early recordings, the producer (one German and once an early audition for George Martin), either made him stop playing or gave him a single drum to tap on. But given as he was also not one to hang out with the other three, I think it was at least as much social as talent. Although there is no arguing Ringo is an amazing drummer. Just watch this video if you thought he was just along for the ride:

https://youtu.be/7CB8xToC-CU

So they dumped Pete Best, making Brian Epstein do the dirty work and figure out a way to wriggle out of the contract they all had just signed. And the rest is history.

Speaking of Brian Epstein, Mr. Lowisohn can not heap enough praise on him. Once he took on managing The Beatles, they became a passion project of his and he spared nary a moment trying to make them stars. A homosexual in a terribly repressive time and society, he had to work on his own demons. But he gave his all to The Beatles and it worked.

As did George Martin. The Beatles were originally fobbed off on him as a pet project of an EMI music publishing sideline - they wanted original tunes to publish and made Martin produce "Love Me Do". He wasn't impressed with that song, but immediately got along great with "the boys" and totally fell in love with the next single "Please Please Me" (personally, I much prefer "Love Me Do").

As for the Fab Four, John kind of sounds like a jerk, Paul wants to impress everyone, most especially John, George loved being a part of the whole thing and had a real passion for guitars and was responsible for getting Ringo into the group. It was funny how they cast about for a bass player for years, with John, Paul and George all playing "lead" guitar, until Paul finally acquiesced and agreed to play bass. John and Paul were passionate about the music they wrote and about discovering new songs. I highlighted a lot of the songs mentioned that they covered in their iconic Cavern sessions, so I hope to put together a playlist some day.

They also had an interesting relationship with their early female fans. In many cases it was a purely platonic relationship - they would bring them down to sessions in London or even invite them to Germany to watch them play. All the while, they were no strangers to band groupies either. Crazy times, indeed. What I wouldn't give to either be back at the Cavern or at one of the early Hamburg shows.


I'm going to rate it 5 stars, but it is more of a 4.5 star book. I think it could have done with just a tad less detail, shaving about 200 pages from it. But I guess in the end, it is hard to quibble with getting to know everything there is about The Beatles.

So, despite far too much detail even for this Beatles fanatic, this is a must read for any fan of The Beatles. One time, while I was driving my daughter to work, a Beatles song came on and she said "Dad, you think they are the best group ever, don't you?" And I said "I don't think, honey, I know".

50 Jaar geleden, op 10 april 1970, werd bekend dat The Beatles uiteengevallen waren. De wereld stond op zijn kop. Ik niet, althans niet hierom. Ik was nog geen vier

In de jaren daarna werd mijn hoofd gevuld met Beatles-songs. Het waren klassiekers zonder context. Ze waren er maar deden mee niet zoveel. Toen een studievriend bijvoorbeeld vertelde dat hij een Vrij Nederland-abonnement genomen had om het geschenk, alle platen van The Beatles op cd, begreep ik er niets van. Wat moest je met die oubollige muziek?

En zo gingen de jaren verder.

Tot een jaar geleden. Een collega ging speciaal naar Antwerpen om The Analogues Abbey Road live te horen recreëren. Het riep mijn nieuwsgierigheid op. Wat miste ik? Er moest toch meer schuilen in die schijnbaar uitgekauwde nummers.

Dus begon ik te luisteren. Eerst de radioserie Get Back uit 1987. In 26 delen zet Hans Schiffers de geschiedenis van de band op een rij. Vervolgens de podcast Fab4Cast. Het enthousiasme van Jan-Cees ten Brugge, Wibo Dijksma en Michiel Tjepkema spatte ervan af. Zoals in de aflevering over de totstandkoming van Strawberry Fields Forever.

Ik leerde dat de bekendste nummers niet altijd de mooiste waren. In my life in plaats van All you need is love, Paperback writer in plaats van Yesterday (en morgen weer andere favorieten). Hoorde met wat voor een zorg ze tot stand kwamen. Hoe de band zich ontwikkeld had. En welk boek ik zeker moest lezen als ik meer wilde weten.

Mark Lewisohns Tune In is het eerste deel van wat uiteindelijk een driedelige biografie moet worden. Dit deel, dat loopt tot de opname van hun eerste lp begin 1963, beslaat al zo’n 900 pagina’s. Het beschrijft de afkomst en jeugd van The Beatles, hoe ze elkaar tegenkwamen, de optredens in Hamburg en de eerste stappen naar succes. Een monsterproject. Een omgevallen boekenkast misschien? Wat heeft zo’n boek toe te voegen aan de gigantische hoeveelheid informatie op het internet? Zoals bij de Beatles Bible?

Gelukkig is het boek niet het droge werk dat de ellenlange bronnen- en gesprekken lijst doet vermoesen. Als ik het in een paar woorden moet samenvatten, dan koos ik voor ‘tot leven wekken’. De hoofdpersonen, de bijfiguren, het Liverpool van de jaren veertig tot het begin van de jaren zestig.

Lewisohn doet dat bijvoorbeeld door uitgebreid te beschrijven welke muziek populair was in Liverpool en welke nummers The Beatles vormden en inspireerden. (Iemand heeft alle muziek, 19 uur in totaal, in een Spotify-lijst gezet, een prachtige aanvulling op het boek). De opwinding rond de opkomende rock and roll, gecombineerd met de zwarte soul, en de eclectische smaak van vooral McCartney zorgden voor een uitzonderlijke mix. Een mix die hoogstwaarschijnlijk nooit in de Verenigde Staten had kunnen ontstaan, waar muzieksmaak en veel meer in hokjes verdeeld waren.

De beschrijving van de muziek is maar een onderdeel van de kaleidoscopische aanpak van Lewisohn. Hij geeft ooggetuigenverslagen (waarbij hij velen nog net op tijd sprak), analyseert de werking van de muziekindustrie, gebruikt sociologische en psychologische invalshoeken. Daarbij is zijn onderwerp breder dan John, Paul, George en Ringo (en de eerdere bandleden Stu en Pete). Hij laat ook uitgebreid zien hoe doorslaggevend de rol van manager Brian Epstein en en producer George Martin was.

Uiteindelijk ontstaat het beeld wat een onvoorstelbaar toeval het ontstaan en het succes van The Beatles was. De juiste mensen die elkaar op het juiste moment tegenkomen en elkaar niet loslaten. Pure chemie.

Het als het leven op aarde. Als de zon iets groter was, de aarde geen maan en magnetische polen had, als Jupiter het ruimte puin niet weegveegde, dan was het hier woest en leeg gebleven. Maar omdat we hier zijn, is het bijna ondoenlijk om een voorstelling te hebben van hoe groot de kans was geweest dat we er niet zouden zijn.

Net zo is de muziek van The Beatles een gegeven dat haast niet weg te denken is. Maar als Paul op 6 juli 1957 niet in gesprek was geraakt met John, als ze niet twee andere bands de uitnodiging om in Hamburg op te treden hadden afgeslagen, als George Martin niet gedwongen was om zes nummers van The Beatles op te nemen (hij vond hun muziek aanvankelijk niets), dan hadden we nooit van ze gehoord. En dat zijn maar drie van de vele beslissende momenten.

Na me maanden in The Beatles te hebben ondergedompeld, ben ik bekeerd. Het was niet zomaar een band, het was een wonder. En je weet: late bekeringen zijn het heftigst.

En dan staan we met de trilogie nog maar aan het begin. Lewisohn, nu 62 jaar, verwacht nog zo’n 15 jaar nodig te hebben om de reeks te voltooien. Deel 2 verschijnt zeker niet voor 2023. In de tussentijd genieten we maar van de muziek.

[Gepubliceerd op www.janwillemswane.nl/2020/08/06/come-together-een-bekering-tot-the-beatles/]