Review of 'Opnieuw en opnieuw en opnieuw' on 'Storygraph'
4 stars
Aanvankelijk dacht ik - als fan van "Hoe de wereld..." - te maken te hebben met "moeilijke tweede boek": het eerste deel, geschreven in de vrouwelijke ik-persoon, beklijft niet echt en het is ook moeilijk om mee te voelen met het hoofdpersonage Penny.
Wanneer Vandecasteele in het tweede deel echter in de huid kruipt van de mannelijke superflik Alex gaat het gelukkig wel de goede kant op en komen we opnieuw terecht in de dystopische toekomst uit zijn vorige boek. Ook de gitzwarte humor en maatschappijkritiek zijn weer aanwezig.
Waar "de wereld" vooral een samenraapsel van verschillende verhalen met een los verband leek, blijkt hier een veel doordachter verhaal achter te zitten, wat ervoor zorgt dat het aanvankelijk wat worstelen is om vooruit te raken, maar eens op gang laat het verhaal je niet meer los tot en met de onvermijdelijke (anti-)climax.
Aanvankelijk dacht ik - als fan van "Hoe de wereld..." - te maken te hebben met "moeilijke tweede boek": het eerste deel, geschreven in de vrouwelijke ik-persoon, beklijft niet echt en het is ook moeilijk om mee te voelen met het hoofdpersonage Penny.
Wanneer Vandecasteele in het tweede deel echter in de huid kruipt van de mannelijke superflik Alex gaat het gelukkig wel de goede kant op en komen we opnieuw terecht in de dystopische toekomst uit zijn vorige boek. Ook de gitzwarte humor en maatschappijkritiek zijn weer aanwezig.
Waar "de wereld" vooral een samenraapsel van verschillende verhalen met een los verband leek, blijkt hier een veel doordachter verhaal achter te zitten, wat ervoor zorgt dat het aanvankelijk wat worstelen is om vooruit te raken, maar eens op gang laat het verhaal je niet meer los tot en met de onvermijdelijke (anti-)climax.