User Profile

Best een raar boek! Verhalen, maar met een redelijk absurde twist, zonder veel logica, associatieve meanderende vreemde en gedetailleerde verhaallijnen. Maar het pakt me wel.

Maar 3 sterren voor zo'n schitterend geschreven boek? Want het is echt wel goed geschreven. Toch kon ik af en toe een gaap niet onderdrukken van het eindeloze geanalyseer, het oeverloze navelstaren en de in mijn ogen wel erg aanwezige rationalisaties. Dat zal ook wel mijn eigen ding zijn denk ik. Op een gegeven moment is het wel klaar. Als het kon werden het er 3,5, maar er zat me iets in de weg bij dit boek.

Ik geloof dat ik Paul Lynch fan geworden ben. Wat kan die man schríj́ven! Je wordt volledig meegesleurd het verhaal in, de hoofden van de personen in. Je gruwt van de bittere taferelen in de grote hongersnood die Ierland halverwege de 19e eeuw trof. Je wordt soms voortgesleept door de associatieve beschrijvingen. Maar je wilt verder in dit grote verhaal. In een woord schitterend.

De titel van het boek is goed gekozen: De zin legt de nadruk op geneeskunde maar relateert dat wel aan de opkomst van AI. Wat AI is, daar wordt eerst theoretisch op ingezoomd. Vervolgens worden verschillende kennistaken gerelateerd aan de inzet van AI. Daarna wordt ingezoomd op de verschillende vormen van inzet op de werkvloer. Van omics via geneesmiddelenontwikkeling naar beslissingsondersteuning en extended reality. Het boek eindigt met een bredere blik op de onderwerpen patient empowerment, juridische zaken en naar een reflectie op de de risico's van technocratisering van de geneeskunde. Een gedegen en breed boek, met hier en daar vleugjes lichte humor om de soms wat taaie kost wat te verluchtigen.

Mooi inspirerend boek van een antropoloog die op een ándere manier naar mensen met dementie kijkt. Niet alleen het medische probleem, niet de psychologie, maar het hele mens-zijn, met je sociale rollen en de betekenis in je systeem staan voorop in haar visie. Misschien ook wel omdat ik vanaf mijn 15e jaar al met mensen met dementie werk, twee ouders met dementie had en altijd wel geinteresseerd ben geweest in deze bijzondere aandoening, dat ik me ook meteen helemaal thuis voel in deze benadering. Het is voor mij haast vanzelfsprekend, al is de praktijk weerbarstig. Naast de film "Human Forever" van Teun Toebes is dit een van de stimulerendste publicaties op dit vlak van de laatste jaren!