Vooropgesteld: [a:Hanna Bervoets|3120844|Hanna Bervoets|https://images.gr-assets.com/authors/1355852681p2/3120844.jpg] kan goed schrijven.

Neem deze zinnen, over een pas begonnen relatie: “Ze wist dat ik schulden had en stond erop dat zij alles betaalde; ze zou nog geen tomaat van me hebben aangenomen. En toch, de eerste paar keren dat Sigrid haar witte plastic tassen op mijn aanrecht zette vond ik het lastig te geloven dat er niet ooit toch een bonnetje tevoorschijn zou komen en wekenlang heb ik geld opzijgezet voor het geval dat.”

Ik geniet van hoe haar gepolijste zinnen toch de indruk van spreektaal weten te wekken. Dat maakt het lezen van [b:Wat wij zagen|57942162|Wat wij zagen|Hanna Bervoets|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1620114790l/57942162.SY75.jpg|90785681] voor mij tot een plezier.

Lastiger vind ik de inhoud van het boek, die in twee delen uiteenvalt. Aan de ene kant vertelt Bervoets over de last die drukt op de mensen die social media voor ons moeten zuiveren. Aan de andere kant gaat het over de zoektocht van de een jonge vrouw in de liefde (die ze zoekt bij andere vrouwen).

Die combinatie werkt niet zo goed voor me. Dan lees ik liever een goed journalistiek verslag. Of een boek als [b:De geschiedenis van mijn seksualiteit|56098078|De geschiedenis van mijn seksualiteit|Sofie Lakmaker|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1611519307l/56098078.SY75.jpg|87381432] van [a:Sofie Lakmaker|17990267|Sofie Lakmaker|https://s.gr-assets.com/assets/nophoto/user/f_50x66-6a03a5c12233c941481992b82eea8d23.png].

Misschien had het boek me meer meegenomen als het juist de hoofdpersoon was die echt de weg kwijt geraakt was. Het had me meer doen beleven wat de digitale afvalreiniging doet met een mens.