This is the best book I've read in a very long time. An absolute must-read!

It unites virtually all of Britain's problems, from failing health care to pollution and from migration to digital deprivation of liberty, in a clear-cut mechanism: the capitalist and neoliberalist policies and the individualistic view of man that goes with them.
Prof Standing dusts off a centuries-old series of laws, dating back to the Knight's Age, which listens to the name Charter of the Forest. Not surprising that this series of laws, together with the Magna Carta persisted until neoliberalism was elevated as the standard. That Charter mainly provided that essential living resources (commons) should be available to everyone and not only for this generation, but also for those to come. It should be possible to use water, forest, land and air for everyone, as well as to have access to justice, health care, knowledge (libraries, education) and a home of one's own. Where it was and is clear that no one should be allowed to appropriate such facilities is that in a perpetual process this is happening more and more, with the Thatcher years as a definitive turning point. When the value (of commons) is no longer equal to what the public and future generations earn in terms of livelihood, but is equal to what it is economically worth, it can be plundered for individual gain.
The book is a list of looting in Great Britain. Beyond that, of course, these looting takes other forms. Nevertheless, the book is easy to transform to nations outside GB; the train of thought that gives rise to looting is relatively easy to detect.
Guy Standing gives a series of crossovers for a transition, such as setting up a Basic Income. The book ends with a new Charter of the Commons. A translation of this could easily be used by political searchers to stop the looting.
On the one hand, the book provides an encouraging picture. If something of value is broken and we know how to fix it. But when we turn our eyes to the world, another emotion comes to mind. Has the looting led to irreversible destruction? We see the obvious effects of climate change and the digital climate is no less toxic. Is our self-image as exhausted and spoiled as the world we live in?

Dit is het beste boek wat ik in zeer lange tijd heb gelezen. En must-read!

Het verenigt vrijwel alle Britse problemen, van falende gezondheidszorg tot vervuiling en van migratie tot digitale vrijheidsberoving, in een duidelijke veroorzakend mechanisme: het kapitalistische en neoliberalistische beleid en het individualistische mensbeeld dat ermee gepaard gaat.
Prof Standing blaast het stof van een eeuwenoude reeks wetten, stammend uit de riddertijd, die luistert naar de naam Charter of the Forest. Niet verwonderlijk dat deze reeks wetten, samen met de Magna Carta bleven bestaan tot aan de tijd dat het neoliberalisme als standaard werd verheven. Die Charter voorzag er voornamelijk in dat wezenlijke levensvoorzieningen (commons) voor iedereen beschikbaar zouden moeten zijn en niet alleen voor deze, maar juist ook voor toekomstige generaties. Watergebruik, bos, land, lucht, zouden voor eenieder gebruikt moeten kunnen worden, maar ook de toegang tot rechtspraak, gezondheidszorg, kennis (bibliotheken, scholing), en een eigen woning. Waar het duidelijk was en is dat niemand zich dergelijke voorzieningen zou mogen toe-eigenen is dat in een eeuwigdurend proces meer en meer gebeurd, met de Thatcher-jaren als definitief keerpunt. Wanneer de waarde (van commons) niet meer gelijk staat aan wat het publiek en komende generaties oplevert aan bestaansbron, maar gelijk staat aan wat het economisch waard is, kan het geplunderd worden voor individueel gewin.
Het boek is opsomming van plunderingen in Groot Brittanie. Daarbuiten nemen die plunderingen uiteraard andere vormen aan. Niettemin is het boek eenvoudig te transformeren naar naties buiten GB; de gedachtengang die aanleiding vormt voor plunderingen zijn betrekkelijk eenvoudig te detecteren.
Guy Standing geeft een reeks voorzetten voor een transitie, zoals het instellen van een basisinkomen. Het boek eindigt met een nieuwe Charter of the Commons. Een vertaling daarvan zou eenvoudig door politiek zoekenden kunnen worden gebruikt om de plunderingen een halt toe te roepen. Ik zal m hoe dan ook voor mezelf vertalen.
Enerzijds levert het boek een bemoedigend beeld. Als iets van waarde kapot is en we weten waardoor kunnen we het repareren. Maar als we onze ogen naar de wereld wenden dan valt ons een andere emotie te beurt. Heeft de plundering tot een onomkeerbare destructie geleid? We zien de overduidelijke effecten van klimaatverandering en het digitale klimaat is niet minder giftig. Is ons zelfbeeld net zo uitgeput en verziekt als de wereld waarin we leven?