Mommers schrijft een zeer makkelijk leesbaar boek over een zeer urgent onderwerp. Mommers schetst ten eerste de urgentie van het klimaatprobleem overzichtelijk en zonder te overdrijven en ten tweede een hoopvol perspectief. Misschien iets té hoopvol (we krijgen de indruk dat we eigenlijk niets hoeven te doen aan ons mensbeeld, ons economische welvaartszin, maar daarbinnen radicaal zouden moeten veranderen).
Wat minder sterk is aan het boek is dat de ondersteuning voor uitspraken vooral wordt gevonden in de journalistieke stukken. Dit was sterker geweest door hoofdzakelijk te putten uit wetenschappelijk werk of uit rapporten. Die bieden toch al genoeg aanknopingspunten.

Wat me op zeker moment tegen gaat staan is de al te populaire schrijfstijl. Veel ruimte gaat daarbij zitten in het beschrijven van metaforen. Leuk, maar geef mij maar verdere diepgang