Nadat Daan uit huis gaat en Olivia verlaat, overdenken de twee echtgenoten hun gezamenlijke verleden en doen in hun eenzame wanhoop aan zelfonderzoek.
Deze introspectie van de twee hoofdpersonen, het hele boek door, heeft mij niet verveeld.
En dat vind ik wel knap geschreven: ik ben namelijk over het algemeen niet zo'n relatieboeken-lezer.
Dit is het eerste boek dat ik van Beitske Bouwman gelezen heb, maar ik kan me zo voorstellen dat ook haar andere boeken op deze manier geschreven zijn.

Wat ik niet zo geslaagd vond, is de tweedeling tussen lichaam en ziel (lichaamshart - zielenhart), verstand en gevoel (de "som" van je "leven"), dat steeds terugkeert. Voor mij was het gekunsteld, en daarom had ik er ook niet veel gevoel bij tijdens het lezen. Ook bij het einde niet, en dat was misschien wel de bedoeling geweest.

Het boek leest makkelijk, en natuurlijk spiegel je je eigen leven aan alle gedachten die voorbij komen.