Miałem kryzys czytelniczy i ostatnio zaczęte książki mnie nie wciągały. Albo kończyłem z trudem, albo zostawiałem. Aż mnie naszło i wróciłem do Dukaja. I wtedy się okazało, że to nie ja mam problem z czytaniem, tylko inni z pisaniem. Wróciły te emocje, które uwielbiam. Nie mogłem przestać, chociaż czytałem ten zbiorek już po raz trzeci. Opowieść o polskim terroryście jest po prostu genialna, a pozostałe opowiadania co najmniej dobre. Spokojnie polecam, bo historia napisana doskonale, ze zwrotami akcji, a jednocześnie nie efekciarska. Powoli dochodzimy do prawdy i pozostajemy z nią bez prostego przekazu, co powinniśmy czuć i myśleć. Gorąco polecam.