Miren rated Dignos de ser humanos: 5 stars
Dignos de ser humanos by Gonzalo Fernández Gómez, Rutger Bregman
¿Y si resulta que es el altruismo y no la competitividad feroz el impulso natural del ser humano? Una revolucionaria …
Liburuen balorazioak honakoaren arabera:
★☆☆☆☆ Bukatu gabe irakurtzeari uztekotan egon naiz ★★☆☆☆ Damutzen naiz irakurri izanaz ★★★☆☆ Ondo, besterik gabe ★★★★☆ Gustura irakurri dut ★★★★★ Asko gustatu zait, irakurtzea gomendatuko nuke eta litekeena da nik neuk berriz irakurtzea!
[Hemendik egokitua: twitter.com/paularambles/status/1492572199353720833]
This link opens in a pop-up window
¿Y si resulta que es el altruismo y no la competitividad feroz el impulso natural del ser humano? Una revolucionaria …
Las narraciones crean lazos. De ellas nace lo que nos conecta y vincula. De este modo, fundan comunidades y nos …
Acelerada por la pandemia y los sucesivos confinamientos (ese gran experimento a escala global de un mundo sin contacto), la …
"Maia D'Aplièse and her five sisters gather together at their childhood home, 'Atlantis'--a fabulous, secluded castle situated on the shores …
Azken etxearen bila dabil protagonista, bizitzaren azken arnasaldiaren bila, azken babes-lekuaren bila. Hendaia aldeko etxe bat begiz jo, eta harekin …
The Candy House opens with the staggeringly brilliant Bix Bouton, whose company, Mandala, is so successful that he is “one …
Jennifer Egan's spellbinding interlocking narratives circle the lives of Bennie Salazar, an aging former punk rocker and record executive, and …
Siscak hamabost urte ditu, eta Coruñako Galera espetxean preso dago, emakume ororen antzera bera ere ez baita bere gorputzaren jabe. …
Hizkerak esfortzu pixka bat eskatu dit baina gustura irakurri dut. Ez hain aspaldidanik gaurdaino emakumeon eskubideetan aurreratutakoaz ohartzeko/gogoratzeko baliagarria gertatzen da liburua. Bizitzaren zoritxarrek (edo besteen gaiztoa izateak) automatikoki gaiztoak bihurtzen zituzten emakumeen testigantza bat.
The Husband's Secret is a novel by Liane Moriarty that was first published on 30 July 2013. The novel tells …
Content warning Spoilerrak (lehen liburua irakurri ez baduzu, kontuz)
Lehen liburuan (El último Catón) buru-belarri murgildu banintzen ere, honetan Ottavia erabat jasanezina egin zait: histrionikoa, batere enpatiarik eta apaltasunik gabea, zakarra bere ingurukoekin («eres tonto», senarrari; «la tonta de mi sobrina», eta horrelakoak, gehiegitan)... Barne-elkarrizketatan moralki besteen gainetik kokatzen du bere burua etengabe. Istorioa ez da txarra, aurrekoaren estilokoa, baina protagonistaren jarrera honek atera egin nau narraziotik eta jenio txarrean jarri.
Ez dakit non irakurri nion idazleari ez zuela bigarren atalik idazteko asmorik, baina jendeak eskatu eta eskatu egiten zioenez, azkenean idaztea erabaki zuela. Motibazio azalekoa, agian, eta baliteke hori izatea igartzen dena: aurreko pertsonaia eta egoerak haratago eraman nahian, eskua joan eta karikaturizatu egin ditu.
Irakurketa apuntatzean ikusi dut irakurria nuela liburua (duela 10 urte). Irakurle amnesikoa izanik, lehen aldia balitz bezala gozatu dut liburua—literalki. Puntuazio berbera oraingoan ere: irakurketa erraza, atsegina, entretenigarria.
Izenburuak dioena, ekintzarik ezaren edo kontenplazioarem laudorioa hain zuzen, osatzen du hainbat autoreren lana/ekintza/aktibitatearen inguruko ikuspegiak jasoaz (Nietzsche, Heidegger, Benjamin, besteren artean), bereziki Hannah Arendt-en Vita activa (gaztelaniaz La condición humana iztulia) liburuari kontrajarriz.
Argudiaketa momentu askotan alemanierazko hitz-jokoetan oinarritzen da eta horietan galdu egin naiz erabat.
Autore berberaren Infocracia liburuarekin gertatu zitzaidan bezala, honetan ere atentzuoa eman dit idazketaren erritmoak: esaldi oso laburrak erabiltzen ditu sarri, haien arteko lotura sintaktikorik esplizituki egin gabe, lotura semantikoan utziaz. Ez dakit honekin lotuta ala ez, idazkeraren eta planteamenduen logika eta arrazoiketa, nola esan, errizomatikoak egiten zaizkit: hierarkiaz antolatuta baino gehiago, ideia batetik bestera jauzi eginez. Agian horregatik ez diot ikusi segida bat testuari, eta amaiera bat-batekoa, borobildu gabea, iruditu zait.