Kanskje den beste av Emily Henry eg har lest? Ho skriv ganske like bøkar, men på ein god måte. Eg veit kva eg får, og det er noko eg har lust på.

Denne boka gjer den vanlege historia noko annleis (sjå for deg at i eit kryss med to vegar til høgre, ein fram, og to til venstre. Emily tek normalt vegen lengst til høgre, mens no tok ho den rett på sida av)