Ma swoje mocne momenty, ma swoje słabe i wręcz infantylne momenty.
To, że historia jest napisana przez kobietę daje inną perspektywę na organizację nauki, środowisko naukowe. Poza tym jednak pamiętnik ten z czasem staje się coraz bardziej tkliwy (chyba tak po prostu "po kobiecemu") i opisuje relacje prywatne, czy w pewnym momencie wręcz szczegółowy opis porodu. Nie brak jednak ciekawych opisów amerykańskiego systemu nauki czy botanicznych badań autorki, jak również niektórych sytuacji z życia badaczki.
Co drugi rozdział poświęcony jest na opis drzewa (od ogółu do szczegółu) - nie można nie porównać tego do dużo lepszych "Patyków, badyli" U. Zajączkowskiej.
Książka dość nierówna i pamiętnik na przestrzeni stron przyjmuje różnoraką formę. Były strony, gdzie "akcja" bardzo wciągała, a były i takie, które omiatało się przelotnie.
Niemniej jednak samą autorkę całkiem polubiłem, i choć nie jest to nigdzie wprost opisane, to czuje się ten wzrost doświadczenia i wpływu, wzrostu w hierarchii badaczki w gronie akademickim.