Wybitne dzieło. Czytane 118 lat po jego stworzeniu.

Początkowo uwagę zwracają kuriozalne wg dzisiejszego stanu wiedzy sugestie o powietrzu i życiu na Księżycu czy przesyłanie wiadomości telegramem i armatami, ale potem zauważa się więcej zdumiewająco wizjonerskich opisów – jak choćby idea łazika, ale przede wszystkim to, co czyni książkę boleśnie aktualną – ludzkie przeżycia, emocje, żądze, strachy i przesądy.

To jest to, co czyni historię rozpisaną w trzech częściach wyśmienitą. Do tego dochodzi piękny, choć momentami zbyt kwiecisty język, a opisy choć miejscami zbyt długie, dopełniają ludzkie myśli, które równie wspaniale są spisane. Autor niezwykle dokładnie odzwierciedlał stan ówczesnej nauki, załączył nawet mapę.

Jak na książkę napisaną przed rzeczywistymi eksploracjami Srebrnego Globu – imponujące.