Morgonstjärnan

Na eerst deel 3 te hebben gelezen en daar enthousiast over te zijn, las ik nu deel 1 De Morgenster. Al snel blijkt dit grotendeels hetzelfde verhaal te zijn als in deel 3, maar dan vanuit andere personages gezien. Het maakt deel uit van experiment dat Knausgård met de serie Morgenster uitvoert: een gebeurtenis gezien door vele ogen, en hoe een ieder daar zijn eigen interpretatie aan geeft.

Het maakt dat ik toch wat teleurgesteld ben in het verhaal. En het leest ook moeizamer. Of dat nu komt omdat Knausgård zoekende is naar vorm in dit eerste deel, of dat het komt omdat De Morgenster door een ander vertaald is dan Het Derde Rijk. Het voelde allemaal wat stugger aan.

En na ruim 1200 bladzijden gelezen te hebben heb ik nog altijd geen idee waar het heen gaat met het verhaal. Evengoed benieuwd naar boek 2, wat kan je nog meer schrijven dat niet al in boek 1 en 3 beschreven is? Of krijgen we in boek 2 er nieuwe verhaallijnen bij?

he's a controversial author, but as a work of fiction, i think this one escapes some of the ethical concerns of "my struggle". the writing and characterization is 100% him though, all engaging if samey trainwrecks.

i really loved the middle of the book, and that's where most of the stars come from -- all half-stories half-finished, half-deaths and half-light, half-tied together -- but ultimately only a half-assed attempt at richard powers as the pieces never quite fit. (arguably an artistic choice, but a lazy one for a novel.) and finally, it ends with a tedious and sophomoric "essay on death." okay, diagetically it's written by a washed-up failson wannabe-philosopher, but it's given such an important place in the book that one cannot help but feel it is something knaussgard is saying himself, and it doesn't come across well.

worth it if you like knausgaard's prose and characterization, 4 stars mainly for the latter part of "day one."