User Profile

Van Wilco kwamen er dit jaar twee live verzamelaars uit, Wilco Live (Orange) en Wilco Live (Blue). Die heb ik veelvuldig gedraaid en dus besloot ik ook eens de autobiografie van Wilco zanger Jeff Tweedy te lezen.

Een geweldig boek! Goed verhaal, genoeg drama, maar ook genoeg humor. En Tweedy schrijft voor mij heel herkenbare dingen:

"The radio was my only source of new music at the time"

Ja, zo ging dat vroeger. Dat was voor mij niet veel anders.

"Everybody wants meaning in their life, and we all find it in different ways. For me it was buying records"

Dat klinkt bekend.

"I love books and I’m always in the middle of several at the time"

Idem. Momenteel ben ik in vijf verschillende boeken bezig.

"All band names are stupid. The Beatles is the worst pun."

Hahaha, de vermaledijde Beatles.

Nou ja, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een aanrader, deze autobiografie.

Tussen 2005 en 2014 verschenen er 8 dagboeken van Jan Wolkers. Nu, elf jaar na het laatst verschenen deel, verschijnen er wederom twee. Afgelopen juni 1968 en half oktober verschijnt jaargang 1973. Waarom er zo'n tijd tussen zat is mij onbekend. De enige reden die ik kan bedenken dat er dit jaar toch weer twee delen verschijnen is het feit dat Wolkers dit jaar 100 zou zijn geworden.

Inhoudelijk niet veel anders dan voorgaande delen, al wordt er naar mijn idee wel heel veel geneukt in 1968. Toch is ook dit dagboek weer goed voor een boektitel en een paar te beluisteren albums.

Een Russische SF roman uit 1908, geschreven door Aleksandr Bogdanov, de tweede man in de bolsjewistische beweging, na Lenin. Die laatste ziet hem als bedreiging en Bogdanov wordt de partij uitgewerkt. Bij de Russische revolutie van 1917 speelt hij geen rol meer. Volgens Wikipedia leert hij in 1922 over bloedtransfusies en de mogelijkheid dat die tot eeuwige jeugd kunnen leiden. In de roman uit 1908 is hier echter ook al sprake over, de reden dat de marsmannetjes er zo vitaal jong uitzien. Bogdanov richt in Moskou het Instituut voor Hematologie en Bloedtransfusie op, dat nog altijd bestaat en waar Putin naar het schijnt een regelmatig terugkerende bezoeker is. Bogdanov zelf sterft in 1928 na een bloedtransfusie waarin hij bloed kreeg van een student die leedt aan malaria en tbc. De student genas volledig.

Het boek verteld over een man uit Rusland die door marsmannetjes meegenomen wordt naar hun wereld. De maatschappij op Mars blijkt volledig communistisch te zijn, een ideale samenleving die van alle kanten in het boek belicht wordt. Een utopie. Desondanks lopen ze op Mars tegen problemen aan die we hier heden ten dagen maar al te goed kennen: overbevolking, tekort aan grondstoffen, voeding die van dierlijk naar plantaardig moet om de vele monden te voeden. Wat dat betreft had Bogdanov een vooruitziende blik, een verrassend modern boek.

Tijdens het opruimen kwam ik het boekje De vogels van de Hemel tegen. Ik weet dat ik het ooit gelezen heb, maar geen idee meer waar het over gaat. En dan is het volgens de flaptekst ook nog eens een schets voor De Morgenster.

In Noorwegen verscheen het een jaar voor De Morgenster, in Nederland twee jaar na het verschijnen van De Morgenster.

Dat maakt het een vreemde uitgave want de tekst van De vogels uit de Hemel komt ongeveer exact overeen met de tekst in in de roman. Het is eerder een voorproefje dan een novelle te noemen, al leest het prima als zelfstandige tekst.

Ik zeg: ongeveer exact, want De morgenster werd vertaald door Marin Mars en deze tekst door Liesbeth Huijer. En dan te bedenken dat de tekst al vertaald was...

Het boekje is aangevuld met foto's van vogels van Stephen Gill, mooi, maar ze hebben weinig van doen met het verhaal.

Leuk voor een paar uurtjes, maar gauw vergeten.

Jeroen Vullings schreef bij het nawoord van De Koperen Tuin: "Toch kan ik mij niet herinneren dat De Koperen Tuin gedateerd aandeed of, neutraler gesteld, afkomstig was uit een andere tijd." En Sylvia Witteman in een van haar columns in Léés Dat Boek!: "Zowat niemand leest Vestdijk meer.", om daarna een pleidooi te houden dat toch vooral wel te doen.

Ik las Vestdijk omdat ik tijdens de vakantie in gemeentemuseum Het Hannemahuis te Harlingen in de Vestdijk kamer belandde. Een kamer vol eerste drukken en de typemachine waarop al die boeken geschreven waren. Vervolgens in Leeuwarden liep ik door het Prinsenpark, dat model gestaan zou hebben voor de koperen tuin.

Maar in tegenstelling tot Vullings en Witteman vond ik dit boek van Vestdijk maar gedateerd. Woorden als geëncanailleerd of eensdeels, of een zinnetje als "Vervolgens lei hij zijn sigaar op het schoteltje" klinken veel ouder dan 1950, het jaar waarin het boek verscheen.

Blij dat het boek uit is.

Gelezen naar aanleiding van de film Perfect Days. De film bleek zelfs de aanleiding om het boek in vertaling uit te brengen. En gelukkig maar want het is een geweldige bundeling essay's die net zo goed over bomen gaan als over de schrijfster. Essay's zoals Michel de Montaigne, de godfather van de essay, het bedoeld heeft. Eentje om te herlezen.

Fraaie uitgave ook, met prachtige illustraties van Marion Vrijburg.

Nu alleen nog The Wild Palms van William Faulkner lezen, het derde boek dat in Perfect Days voorbij komt.

Het tweede deel van de Morgenster reeks doet een stap terug in de tijd. We lezen over de jonge Syvert en de Russische Alevtina. Pas tijdens de laatste 150 bladzijden komen de verhaallijnen samen en wordt duidelijk wat het met de Morgenster te maken heeft. Veel muziek weer in deze roman, naast uitwijdingen over allerlei filosofen, schrijvers en componisten. Dat deel 1 wat tegenviel ligt niet aan de vertaling die ook dit keer door Marin Mars werd verzorgd.

Erg benieuwd naar deel 4!