Frankenstein

Καλή απόδοση και της ιστορίας του ομώνυμου μυθιστορήματος και του «γοτθικού» χαρακτήρα του. Τα σκούρα και σκοτεινά του καρέ κυριαρχούν απόλυτα, όμως σε σημείο κάποιες φορές να μην διακρίνεις ακριβώς τι δείχνει ή τι θέλει να δείξει το σκίτσο. Πολλά απ' αυτά είναι εκπληκτικά.
Ο γάλλος σκιτσογράφος αποδίδει ικανοποιητικά το δράμα του Δρα Φρανκενστάιν, αλλά περισσότερο του "πλάσματος" (τα εμβόλιμα καρέ που αυτό κατασκοπεύει από την τρύπα στον ξύλινο τοίχο την οικογένεια που του μαθαίνει -χωρίς εκείνη να το αντιλαμβάνεται- τι είναι οικογενειακή ευτυχία είναι εξαιρετικά). Ένα στοιχείο που υπονομεύει το έργο είναι οι καρτουνίστικες όψεις ορισμένων εκ των πρωταγωνιστών, με τα μεγάλα μάτια, αλλά και οι ίδιες οι εκφράσεις των ανθρώπων, τις οποίες πάντως προσπαθεί να τονίσει με ζουμ-καρέ. Το δυνατό όμως σημείο του σκιτσογράφου είναι οι τόποι και τα τοπία: το αμφιθέατρο του Ίνγκολσταντ, η απομονωμένη αγροικία στη Σκωτία, το μάυρο δάσος, το εσωτερικό του σπιτιού του τυφλού γέρου, η ταβέρνα και πολλά άλλα.