RexLegendi reviewed Kinderen van het eiland by Cor P. Bruijn
Review of 'Kinderen van het eiland' on 'Goodreads'
2 stars
De novelle Kinderen van het eiland van Cor Bruijn (1883-1978) verscheen in 1943. Net als [b:Sil de strandjutter|11971774|Sil de strandjutter|Cor Bruijn|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1347745486l/11971774.SY75.jpg|15274084] speelt het zich af op Skylge (Terschelling) in de vroege twintigste eeuw. Bruijn beschrijft het leven op het eiland fraai: getekend door armoede en godsvrees trachten de boeren op Oosterend zo goed en kwaad als het kan te leven met de grillen van de zee. Wrakhout en aangespoelde spullen leveren de vinder voordeel op, maar Bruijn maakt duidelijk dat de zwijgzame eilanders elkaar evengoed nodig hebben, zeker wanneer een echtgenoot of zoon omkomt op zee.
Het verhaal zelf heeft weinig om het lijf en is wat voorspelbaar. De wisseling van perspectief is wel interessant: vanuit de ogen van boer Kunne en die van zijn buurkinderen Grietje en Imse ziet het eilandleven er anders uit. Dat laatste perspectief is helaas wat kinderlijk. Ook het godsdienstig geprevel stond me …
De novelle Kinderen van het eiland van Cor Bruijn (1883-1978) verscheen in 1943. Net als [b:Sil de strandjutter|11971774|Sil de strandjutter|Cor Bruijn|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1347745486l/11971774.SY75.jpg|15274084] speelt het zich af op Skylge (Terschelling) in de vroege twintigste eeuw. Bruijn beschrijft het leven op het eiland fraai: getekend door armoede en godsvrees trachten de boeren op Oosterend zo goed en kwaad als het kan te leven met de grillen van de zee. Wrakhout en aangespoelde spullen leveren de vinder voordeel op, maar Bruijn maakt duidelijk dat de zwijgzame eilanders elkaar evengoed nodig hebben, zeker wanneer een echtgenoot of zoon omkomt op zee.
Het verhaal zelf heeft weinig om het lijf en is wat voorspelbaar. De wisseling van perspectief is wel interessant: vanuit de ogen van boer Kunne en die van zijn buurkinderen Grietje en Imse ziet het eilandleven er anders uit. Dat laatste perspectief is helaas wat kinderlijk. Ook het godsdienstig geprevel stond me tegen: hoewel het boek (ouderwets maar) uitstekend geschreven is, stijgt Bruijn niet boven zijn personages uit. Misschien is hij als schrijver beter te typeren als een Nederlandse Paolo Cognetti ([b:Het geluk van de wolf|58806785|Het geluk van de wolf|Paolo Cognetti|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1632053216l/58806785.SY75.jpg|93269068]), die ik ook beter vond in het beschrijven van de natuur dan in het vertellen van een verhaal. Wat er ook van zij, ik zal op Terschelling anders kijken naar ‘vanzelfsprekende’ zaken als straatverlichting en wegen.
Rijzend en dalend gaat de tijd door de eeuwigheid. En de mens wordt ouder, komt en gaat. Gaat, en wordt gevolgd door een ander. Geslachten volgen elkander op, Kunne, Jelle, Kunne, Jelle, tot ook daaraan door God een grens gesteld wordt. In Kunnes arbeidsbewegingen is de zekerheid van vele geslachten.