Review of 'De Uitvreter, Titaantjes, Dichtertje, Mene Tekel' on 'Goodreads'
3 stars
Nederlands (English below)
Aangezien de te-lezenlijst lang was en blijft groeien, heb ik het werk van Nescio lang links laten liggen. Nu weet ik dan eindelijk wat het is met die Sarphatistraat. Ik heb de korte verhalen gewaardeerd om het taalgebruik en de wat oubollige sfeer. Hoogtepunt vond ik zonder meer De uitvreter: in plaats van een hinderlijk figuur wekt Japi juist sympathie en verwondering. Het is verleidelijk te schrijven dat zijn gedrag – (n)iets doen om het (n)iets doen – een kantiaans trekje heeft waar men ook vandaag nog van zou kunnen leren, maar dan ga ik voorbij aan het destructieve effect ervan. Aardig is verder dat de personages – met fraaie namen als Bavink en Koekebakker – terugkeren in Titaantjes, een verhaal over niet-waargemaakte ambities en gestrande idealen.
Bij het lezen van Nescio kreeg ik verschillende associaties: aan [b:Lijmen / Het Been|57656556|Lijmen / Het Been|Willem Elsschot|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1617788983l/57656556. …
Nederlands (English below)
Aangezien de te-lezenlijst lang was en blijft groeien, heb ik het werk van Nescio lang links laten liggen. Nu weet ik dan eindelijk wat het is met die Sarphatistraat. Ik heb de korte verhalen gewaardeerd om het taalgebruik en de wat oubollige sfeer. Hoogtepunt vond ik zonder meer De uitvreter: in plaats van een hinderlijk figuur wekt Japi juist sympathie en verwondering. Het is verleidelijk te schrijven dat zijn gedrag – (n)iets doen om het (n)iets doen – een kantiaans trekje heeft waar men ook vandaag nog van zou kunnen leren, maar dan ga ik voorbij aan het destructieve effect ervan. Aardig is verder dat de personages – met fraaie namen als Bavink en Koekebakker – terugkeren in Titaantjes, een verhaal over niet-waargemaakte ambities en gestrande idealen.
Bij het lezen van Nescio kreeg ik verschillende associaties: aan [b:Lijmen / Het Been|57656556|Lijmen / Het Been|Willem Elsschot|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1617788983l/57656556.SY75.jpg|2753126] van Willem Elsschot vanwege de vroegtwintigste-eeuwse sfeer, aan [b:De horizon van Amsterdam|10403848|De horizon van Amsterdam vertellingen van een stadswandelaar|Justus van Maurik|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1699091458l/10403848.SY75.jpg|15307838] van Justus van Maurik vanwege de beschrijving van Amsterdam, aan [b:De dood in Venetië en andere verhalen|44600376|De dood in Venetië en andere verhalen|Thomas Mann|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1553633932l/44600376.SY75.jpg|3458170] van Thomas Mann vanwege de periode waarin de schrijver zijn novellen schreef: de eerste drie in de jaren 1910, de laatste in de jaren 1940. Het werk van Mann heb ik beter gewaardeerd, maar ik voel me verrijkt in mijn kennis van de Nederlandse letteren.
English
Nescio (1882-1961, whose pen name is Latin for ‘I don’t know’) is known for his short prose written in the 1910s. I quite like its atmosphere – the world was a tad slower and clearer then. All the same, the writer addresses issues that seem all too current again: ideals lost in adulthood (or nowadays: left to the youth), a lack of poetic thinking in petty bourgeois society. Nescio may not be my all-time favourite Dutch writer, but I found his stories interesting to read.
