Laurens van den Broek reviewed Geen nacht zonder by Aleid Truijens
Review of 'Geen nacht zonder' on 'Goodreads'
4 stars
‘Een geniepige constellatie was het, het leven. Er werd een glanzend, verleidelijk rinkelend speeltje boven onze wieg gehangen. En net als we erbij konden, werd ons verteld dat we het moesten teruggeven – niet nu hoor, maar ooit, ooit.’ (p. 12)
Wat een verrassing was Geen nacht zonder voor mij. Eerlijk gezegd had ik nog nooit iets (bewust tenminste) van Aleid Truijens gelezen, tot ik een puntgaaf exemplaar – door Cossee prachtig uitgegeven met harde kaft en stofomslag – van dit boek in een kringloopwinkel tegen het lijf liep. Koopje.
Op de achterflap staat gedrukt dat Aleid Truijens ‘met een verbazingwekkende precisie en invoelingsvermogen over het leven met een erg ziek kind’ schrijft en na het lezen van dit kleinood kon ik niet anders dan het daar mee eens zijn. Maar meer nog dan de precisie en inlevingsvermogen was ik onder de indruk van de manier waarop Truijens haar rauwe …
‘Een geniepige constellatie was het, het leven. Er werd een glanzend, verleidelijk rinkelend speeltje boven onze wieg gehangen. En net als we erbij konden, werd ons verteld dat we het moesten teruggeven – niet nu hoor, maar ooit, ooit.’ (p. 12)
Wat een verrassing was Geen nacht zonder voor mij. Eerlijk gezegd had ik nog nooit iets (bewust tenminste) van Aleid Truijens gelezen, tot ik een puntgaaf exemplaar – door Cossee prachtig uitgegeven met harde kaft en stofomslag – van dit boek in een kringloopwinkel tegen het lijf liep. Koopje.
Op de achterflap staat gedrukt dat Aleid Truijens ‘met een verbazingwekkende precisie en invoelingsvermogen over het leven met een erg ziek kind’ schrijft en na het lezen van dit kleinood kon ik niet anders dan het daar mee eens zijn. Maar meer nog dan de precisie en inlevingsvermogen was ik onder de indruk van de manier waarop Truijens haar rauwe machteloosheid op papier weet te zetten. Zonder in zwaarmoedige sentimentaliteit te vervallen, weet ze met een vlotte pen haar stille maar kolkende woede jegens de kosmos te verwoorden. Zelf heb ik geen kinderen, laat staan zieke kinderen, maar die wrok komt me al te bekend voor.
Geen nacht zonder had in mijn optiek een veel middelmatiger werk geweest zonder die woede, want het verhaal zelf is, met alle respect, vrij rechttoe rechtaan. Het maakt me dan ook nieuwsgierig naar Truijens’ lijvige biografie over F.B. Hotz, en met name naar haar tweede literaire werk, Vriendendienst, uit 2014.