RexLegendi reviewed De kennismaking by Nicolien Mizee
Review of 'De kennismaking' on 'Goodreads'
3 stars
De reeks Faxen aan Ger van Nicolien Mizee (1965) kreeg de afgelopen jaren lovende recensies. De kennismaking (2017) is het eerste boek dat ik van de schrijver las. Het bestaat uit een serie faxberichten aan Ger Beukenkamp, een docent bij wie zij één jaar studeerde en met wie ze vanuit een zeker verlangen bleef corresponderen. De berichten zijn geschreven in de periode tussen augustus 1994 en juli 1997, toen ik zelf nog maar heel jong was. De fax heb ik nooit bewust meegemaakt.
’Mevrouw T.,’ zei ik, ‘het spijt me bijzonder, maar ik ben helaas tot de slotsom gekomen dat het helemaal nooit wat zal worden tussen mij en de arbeidsmarkt.’
Ze fixeerde me enige seconden met haar smalle, bruine ogen. [...] ‘En dat accepteert u van zichzelf?’
‘Ik geloof dat ik het wel accepteer, maar het blijft moeilijk te accepteren dat de rest van de wereld het niet accepteert.’ …
De reeks Faxen aan Ger van Nicolien Mizee (1965) kreeg de afgelopen jaren lovende recensies. De kennismaking (2017) is het eerste boek dat ik van de schrijver las. Het bestaat uit een serie faxberichten aan Ger Beukenkamp, een docent bij wie zij één jaar studeerde en met wie ze vanuit een zeker verlangen bleef corresponderen. De berichten zijn geschreven in de periode tussen augustus 1994 en juli 1997, toen ik zelf nog maar heel jong was. De fax heb ik nooit bewust meegemaakt.
’Mevrouw T.,’ zei ik, ‘het spijt me bijzonder, maar ik ben helaas tot de slotsom gekomen dat het helemaal nooit wat zal worden tussen mij en de arbeidsmarkt.’
Ze fixeerde me enige seconden met haar smalle, bruine ogen. [...] ‘En dat accepteert u van zichzelf?’
‘Ik geloof dat ik het wel accepteer, maar het blijft moeilijk te accepteren dat de rest van de wereld het niet accepteert.’
Nicolien is hypernerveus en depressief (geweest), waardoor ze van de bijstand moet leven en de maatschappij met een andere blik bekijkt, die op zichzelf al de moeite van het lezen waard is. De Ger aan wie zij schrijft is daarentegen een mysterie: zoals het meeluisteren met een telefoongesprek in de trein altijd eenzijdig is, zo blijft het in dit boek ook angstvallig stil aan de kant van Ger. Aanvankelijk dacht ik dat de faxberichten bij wijze van dagboek waren geschreven, gericht aan een illusionaire vriend. Daarvoor zijn de berichten bij vlagen echter te praktisch; buiten de faxen om zijn er bovendien wel degelijk contacten met Ger.
Wat hoe dan ook opvalt, is dat Nicolien hem váák schrijft, ingaat op een grote hoeveelheid niet al te beduidende details in haar leven (Facebook avant la lettre?) en hem, ondanks zijn homoseksualiteit, met een toewijding adresseert die ik niet heb kunnen plaatsen. Al vroeg in het boek laat Nicolien weten dat ze zo graag over zijn buik zou willen aaien en zijn lippen vacuüm zou willen zuigen, waarna ze Ger in vrijwel elk bericht in liefdevolle superlatieven toespreekt (“Ger, licht van mijn leven, vlam van mijn hart”). Zulke uitingen kwamen op mij hopeloos over, maar gaven ook karakter aan Nicolien, die ik voor alles een ingewikkeld, aanhankelijk en daarom ook fascinerend personage vond.
Af en toe ergerde ik me aan het persoonlijke karakter van het boek, dat soms teveel weg heeft van een dagboek, maar tegelijkertijd genoot ik ook van de mooi omschreven of aandoenlijke berichten. (De passage over Word perfect had ik niet willen missen!) Bovendien deed De kennismaking me soms denken aan [b:De jaren|54446203|De jaren|Annie Ernaux|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1594243815l/54446203.SY75.jpg|3110233]: wat deed men in de jaren negentig, wat las men? Ik ben minder enthousiast dan sommige recensenten, maar zal me zeker aan het tweede deel wagen.
