La vie d'un homme, dans sa quasi-totalité, ainsi que les décennies d'histoire d'un continent ; l'auteur des "Leçons" n'a pas emprunté les sentiers littéraires les plus faciles. J'en termine avec un goût légèrement amer de n'avoir pas réussi à le suivre, comme si j'avais manqué son itinéraire dès les premiers embranchements.
L'écriture est délicieuse, l'auteur sait parfaitement choisir les mots pour décrire les petites et grandes choses de la vie. Je perçois la magnificence du travail et le génie littéraire, mais bien que j'aie accroché à maintes reprises et aie été entraîné au fil de nombreux chapitres, je suis néanmoins passé à côté de l'essentiel, et ce en toute conscience.
Novela extensa, de las que tratan de capturar toda una vida. En este caso se trata de Roland, nacido el mismo año que el autor, cuya trayectoria vital quedó marcada por las “lecciones” que dan título al libro. Alrededor, un contexto inmediato (tres o cuatro generaciones de varias familias entre Inglaterra y Alemania), y otro externo, histórico, muy explícito: la historia británica desde la Segunda Guerra Mundial, incluyendo el boom de posguerra, el thatcherismo, la Tercera Vía de Tony Blair, el Brexit y el confinamiento, todo desde un punto de vista muy subalterno, de quienes sufren los efectos.
Puestos a opinar, clasificaría este volumen entre los de “entretenimiento sólido”: muy bien escrita, con frases preciosas pero sin grandilocuencias, personajes muy bien construidos (algo curioso: como suele suceder, los de la edad del protagonista o mayores reciben mucha más atención que los que vienen después), trama bastante creíble. Como puntos dramáticos, …
Novela extensa, de las que tratan de capturar toda una vida. En este caso se trata de Roland, nacido el mismo año que el autor, cuya trayectoria vital quedó marcada por las “lecciones” que dan título al libro. Alrededor, un contexto inmediato (tres o cuatro generaciones de varias familias entre Inglaterra y Alemania), y otro externo, histórico, muy explícito: la historia británica desde la Segunda Guerra Mundial, incluyendo el boom de posguerra, el thatcherismo, la Tercera Vía de Tony Blair, el Brexit y el confinamiento, todo desde un punto de vista muy subalterno, de quienes sufren los efectos.
Puestos a opinar, clasificaría este volumen entre los de “entretenimiento sólido”: muy bien escrita, con frases preciosas pero sin grandilocuencias, personajes muy bien construidos (algo curioso: como suele suceder, los de la edad del protagonista o mayores reciben mucha más atención que los que vienen después), trama bastante creíble. Como puntos dramáticos, los reencuentros entre personajes tras décadas de separación; aunque resuelve bien tales cumbres emocionales, me pregunto si no estará pensando ya en los derechos de cine y televisión.
Diría que le sobran los dos o tres capítulos finales, demasiada remembranza cuando ya está todo el pescado vendido; quizá sea la carga más autobiográfica de todo el libro.
In Lessons ziet Ian McEwan (1948) zijn kans schoon om het beeld van zijn generatie vast te leggen. De roman beslaat het leven van Roland Baines, een op zichzelf niet heel bijzondere (om niet te zeggen: passieve) man wiens bestaan betekenis krijgt door de opmerkelijke mensen om hem heen. In willekeurige volgorde vertelt McEwan anekdotes uit Rolands jeugd, bijvoorbeeld over het moment waarop zijn ouders hem vanuit Libië naar een kostschool in Engeland sturen of over de verleiding die uitgaat van zijn pianolerares Miriam Cornell, en uit zijn volwassen leven, waarin het vertrek van zijn Duitse vrouw Alissa – maanden na de geboorte van hun zoon Lawrence – als donderslag bij heldere hemel komt. Steeds speelt de wereldgeschiedenis (van de Tweede Wereldoorlog en de Cubacrisis tot Brexit en de coronapandemie) op de achtergrond een rol.
Ash was still a horse-drawn world in 1915, hierarchical, agricultural, tightly knit. A visit to …
In Lessons ziet Ian McEwan (1948) zijn kans schoon om het beeld van zijn generatie vast te leggen. De roman beslaat het leven van Roland Baines, een op zichzelf niet heel bijzondere (om niet te zeggen: passieve) man wiens bestaan betekenis krijgt door de opmerkelijke mensen om hem heen. In willekeurige volgorde vertelt McEwan anekdotes uit Rolands jeugd, bijvoorbeeld over het moment waarop zijn ouders hem vanuit Libië naar een kostschool in Engeland sturen of over de verleiding die uitgaat van zijn pianolerares Miriam Cornell, en uit zijn volwassen leven, waarin het vertrek van zijn Duitse vrouw Alissa – maanden na de geboorte van hun zoon Lawrence – als donderslag bij heldere hemel komt. Steeds speelt de wereldgeschiedenis (van de Tweede Wereldoorlog en de Cubacrisis tot Brexit en de coronapandemie) op de achtergrond een rol.
Ash was still a horse-drawn world in 1915, hierarchical, agricultural, tightly knit. A visit to the doctor could be a serious financial setback to a working family. Rosalind wore callipers on her legs at the age of three to correct for malnutrition. By the end of her life a spacecraft had entered the orbit of Mars, we contemplated the unknowns of global warming and were beginning to wonder if artificial intelligence might one day replace human life.
Lessons bevat een paar briljante passages. Deels komt dat door de eruditie van de schrijver, die me soms deed denken aan W.G. Sebald ([b:Austerlitz|50743383|Austerlitz|W.G. Sebald|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1568720638l/50743383.SX50_SY75.jpg|2193696]) of Annie Ernaux ([b:De jaren|54446203|De jaren|Annie Ernaux|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1594243815l/54446203.SY75.jpg|3110233]), maar nog meer was ik begeesterd door zijn reflecties op het dagelijks leven: de karakterschetsen van McEwan doen niet onder voor die van bijvoorbeeld Philip Roth. Over Rolands vader:
An isolated man; too dominant and forceful in his opinions and a little too deaf for friendships, for being in easy company in the local pub; impatient with ideas that differed from his own; high intelligence frustrated of purpose, by a lack of formal education; no interests beyond his daily newspaper; his devotion to military order and timekeeping grew obsessional with age and masked a profound boredom; drink made everything tolerable, at least to himself.
Het is bijzonder hoe McEwan gestalte geeft aan een gebroken gezin met familie in Engeland en Duitsland. De schrijver kiest bovendien voor twee lastige vrouwelijke personages die hun nagels achterlaten in een stempel drukken op de hoofdpersoon. Hun handelen roept ethische vragen op, niet in de laatste plaats de vraag of diezelfde vragen zouden zijn gesteld als zij mannen waren geweest.
Niet elke passage heeft meerwaarde en McEwan schrijft soms te uitvoerig, waarbij hij met zoveel historische feiten strooit dat het me voorkwam alsof hij bang was iets over het hoofd te zien. Belangrijker is echter dat hij een pakkend tijdbeeld geeft waarvan ik veel heb geleerd.
He was an old man visiting an old woman. Alissa and Roland lying naked in the undergrowth, in a copse of holm oaks near where the Danube divided to meet the Black Sea, existed nowhere on the planet but in his mind.
In this quasi-autobiographical novel, McEwan raises questions about what our futures would be like had we made different choices, had different parents, married different spouses, chose different careers. And what about those of us who do not opt for a reasonably content life with children and family, and choose instead to forego all that in a driven press to reach fame and/or a career pinnacle? Is one path really better than the other, or are they simply different?
A man looks back over the more than seven decades of his life, mentally zigzagging through time and place, unsure sometimes about the accuracy of his memories. He can't shake off his seduction, at age 14, by his piano teacher at the school where he was a student and which lasted for 2 years. The abuse has a long term effect on him, most particularly in his relationships with women. When his …
In this quasi-autobiographical novel, McEwan raises questions about what our futures would be like had we made different choices, had different parents, married different spouses, chose different careers. And what about those of us who do not opt for a reasonably content life with children and family, and choose instead to forego all that in a driven press to reach fame and/or a career pinnacle? Is one path really better than the other, or are they simply different?
A man looks back over the more than seven decades of his life, mentally zigzagging through time and place, unsure sometimes about the accuracy of his memories. He can't shake off his seduction, at age 14, by his piano teacher at the school where he was a student and which lasted for 2 years. The abuse has a long term effect on him, most particularly in his relationships with women. When his first wife leaves him and their infant son for a successful literary career, he is angry but also questions why he is unable realize his own potential as a talented pianist.
McEwan somehow tightly integrates a lot of characters and multiple time periods into an intelligible whole. I always knew exactly where I was in this book, what year it was, and which characters were present. His prose is lyrical and feels effortless, although I'm sure it's not (it takes him 2-3 years to complete a book). Like many of his other books, the story is set against a backdrop of current events, from post WWII London, to Thatcher's England, to the fall of the Berlin Wall, to 9/11 and up to the 1/6 insurrection. Climate change is also a constant theme.
I bristled a bit when Roland, the protagonist, returns as an adult to confront his piano teacher. She goes off on him in a kind of self-righteous screed in which she portrays herself as the victim. It's difficult enough to have a female child molester as a character, but to have her mostly defend what she did was uncomfortable to read, and I don't see what the purpose is.
The end of the book tilts a bit towards maudlin, but I didn't mind. In fact I liked it. I am almost exactly McEwan's age and the thoughts, events, and ideas of the baby boomer generation that are incorporated in Lessons are very familiar. Roland, the protagonist, poses the question: "By what logic or motivation or helpless surrender did we all, hour by hour, transport ourselves within a generation from the thrill of optimism at Berlin’s falling Wall to the storming of the American Capitol?" Through the very intimate stories of their lives, Roland and the other characters do their best to answer.
