Er is een Man. Er zijn vrouwen. Hij bezit een kunde. Hij raakt bij hen binnen als een dief en verdwijnt dan. Sommigen duiken weer op, sommigen blijven stil. Maar telkens opnieuw gaat hij de confrontatie aan, een op een met een vrouw, tot op het bot, tot er geen woorden meer nodig zijn en enkel de lijven overblijven.
De Man stopt niet, omdat niemand hem tegenhoudt. Hij wil weten of het kan, of het mag, of `zomaar bestaat. Hij wil impact, hij wil die ene zijn bij zovelen, gedreven door de drang om met hen iets zeldzaams te beleven. En ze laten hem toe. Ze zoeken hem op. Ze aanvaarden zijn perversies en zijn wispelturigheid. Zij wel.
Maar in een tijdperk waar mannen en vrouwen zich even machteloos voelen en de schuld daarvan bij elkaar zoeken, is deze ene Man een probleem, een ongepast individu. Vel is een roman …
Er is een Man. Er zijn vrouwen. Hij bezit een kunde. Hij raakt bij hen binnen als een dief en verdwijnt dan. Sommigen duiken weer op, sommigen blijven stil. Maar telkens opnieuw gaat hij de confrontatie aan, een op een met een vrouw, tot op het bot, tot er geen woorden meer nodig zijn en enkel de lijven overblijven.
De Man stopt niet, omdat niemand hem tegenhoudt. Hij wil weten of het kan, of het mag, of `zomaar bestaat. Hij wil impact, hij wil die ene zijn bij zovelen, gedreven door de drang om met hen iets zeldzaams te beleven. En ze laten hem toe. Ze zoeken hem op. Ze aanvaarden zijn perversies en zijn wispelturigheid. Zij wel.
Maar in een tijdperk waar mannen en vrouwen zich even machteloos voelen en de schuld daarvan bij elkaar zoeken, is deze ene Man een probleem, een ongepast individu. Vel is een roman over seks als enige vorm van communicatie, over een man die nooit het slachtoff er is en over vrouwen die het weigeren te zijn.
Na zijn 3 vorige boeken verwachtte ik misschien wat te veel van dit werk. Het is vlot geschreven en je merkt dat de auteur wel ergens een boodschap wil brengen, maar het blijft allemaal wat oppervlakkig. Steeds blijf je wachten op een wending die het verhaal een andere kant opstuurt, maar helaas blijft het bij een opsomming van seksafspraakjes, tv-optredens en gesprekken met de psychologe. Zeker geen rotslecht boek, maar Vandecasteele heeft al bewezen dat hij beter kan.
Ik lijd aan een aandoening: geenboekgaatongelezenhethuisuititis. De toch niet al te kleine boekenkast raakt voller en voller door nieuwe aankopen (nóg een van mijn aandoeningen), dus hoog tijd om wat boeken die ik normaliter zou bypassen ten faveure van romans die me op dat ogenblik interessanter lijken op te pakken, te lezen en de deur te wijzen.
vel was zo’n boek dat al jaren ongelezen op de plank lag. Daar lag het zó lang, dat stof er als een nieuw vel omheen was komen te liggen. Reden voor de ongelezen status was de thematiek, die mij niet echt aansprak: de avonturen van een oversekste, naamloze man? Gaap. Maar ik had het – deels – bij het verkeerde eind. Joost Vandecasteele, van wie ik nog niet iets eerder las, heeft met vel een ambachtelijk boek geschreven dat me helaas niet voor het volle pond kon bekoren.
Hoofdzakelijk volgt die teleurstelling uit …
Ik lijd aan een aandoening: geenboekgaatongelezenhethuisuititis. De toch niet al te kleine boekenkast raakt voller en voller door nieuwe aankopen (nóg een van mijn aandoeningen), dus hoog tijd om wat boeken die ik normaliter zou bypassen ten faveure van romans die me op dat ogenblik interessanter lijken op te pakken, te lezen en de deur te wijzen.
vel was zo’n boek dat al jaren ongelezen op de plank lag. Daar lag het zó lang, dat stof er als een nieuw vel omheen was komen te liggen. Reden voor de ongelezen status was de thematiek, die mij niet echt aansprak: de avonturen van een oversekste, naamloze man? Gaap. Maar ik had het – deels – bij het verkeerde eind. Joost Vandecasteele, van wie ik nog niet iets eerder las, heeft met vel een ambachtelijk boek geschreven dat me helaas niet voor het volle pond kon bekoren.
Hoofdzakelijk volgt die teleurstelling uit de keuze voor de lens waardoor het verhaal verteld wordt: de naamloze hitsige hoofdrolspeler. De beste Man is teleurgesteld in zichzelf en het leven, zodanig dat hij lichamen (lees: hartstochtelijke seks) als de enige nog relevante vorm van communicatie beschouwt. Al het andere schiet zijns inziens tekort. Leeg vanbinnen maar vol (van zichzelf) vanbuiten, zo glijdt het sneue figuur door zijn leven.
Hij neukt zich een slag in de rondte, met dames van elke leeftijd en dito allooi, zoals het een volleerd #MeToo-predator betaamt. Hij heeft ergens nog wel een greintje fatsoen in zich, maar veel is het niet. Juist dit figuur is onze antiheld, de protagonist waarin we onze tijd investeren. Wat mij betreft is dat de crux: de man interesseerde mij totaal niet, ik was meer benieuwd naar de beweegredenen van de dames die overstag gingen. In hún hoofden wil ik zitten, ik wil weten wat hén beweegt met deze droeftoeter in het bed te stappen, maar daar komen we vaker dan niet nauwelijks iets over te weten. Een lacune, als je het mij vraagt, hoe genuanceerd de auteur verder ook te werk gaat.
Wel moet gezegd worden dat Vandecasteele een moedig schrijver is die het experiment niet schuwt. Daar kan ik zeker bewondering voor opbrengen. Hij heeft een leven vol schaduwen voluit in hel licht gezet en de intrinsieke leegte ervan overtuigend aangetoond. Het is alleen jammer dat ik zo weinig empathie voelde voor de Man, het werd daardoor een onthechte leeservaring. Maar wellicht was dat uiteindelijk ook de bedoeling? En zo blijft dit werk nog ver na het lezen in mijn achterhoofd meanderen.
