Vay bea, bitti demek.
Kitap başlarından ortalarına, ve belki de son kısımlarına kadar "gizem"ini korumaya devam ettiği, hakiki anlamda epik sekansları gerçekçi düzlemlere çektiği ve belirsizliğin üzerine kapanan bir tehdit içerdiği için fena halde sürükleyiciydi. Malum karakterlerden birisinin durumu yanlış yorumlamasını ve "demek onlar iyi kişiler değil, o halde hepsine ölüm" formatındaki değişimi daha önceki kitapların birisindeki "baş kötü"ye de yaptıklarını düşününce belki azıcık puan kırılabilirdi. Gene de sona ulaşan o kısım kusursuza yakındı.
Sorun, kitabın sonunda ne olacağını kabaca tahmin edebilmeye başlamamızla ve yazarın panik halinde, bir ton anlaşılmaz "aşırı gizemli" şeyi üstümüze atmasıyla başladı. Tahminler doğru çıktı ve bunun üstüne "bu ne şimdi?" dedirten anlamsız durumlar yaşandı. Evet, bu kısım kesinlikle puan kırdırtabilir.
Gene de... Buraya kadar gelenler zaten sona da erişeceklerdir eminim. Bu yolculuğa değdi. Gözlerimi yakana kadar kitaba baktığıma değdi.