Η περιπέτεια "Ο Τεν-Τεν στη χώρα των Σοβιέτ" δεν έχει το στυλ των υπολοίπων περιπετειών του δημοφιλούς ήρωα των κόμικς. Είναι μια ιστορία, αρκετά πρόχειρη, που στήθηκε πάνω στο βιβλίο του βέλγου πρέσβη στη Μόσχα, και βασικά πάνω σε μύθους που αυτός επινόησε για λόγους προπαγάνδας: ότι οι μπολσεβίκοι ηγέτες άρπαξαν τον πλούτο του σοβιετικού λαού για ίδιον ώφελος καταδικάζοντάς τον στην πείνα, ότι οι εκλογές γίνονται υπό την απειλή όπλων κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και ότι η βιομηχανική πρόοδος είναι μια φούσκα.

Είναι μια από τις τρεις ιστορίες που παρήγγειλε ο διευθυντής της υπερσυντηρητικής φιλοβασιλικής βελγικής εφημερίδας «Ο Εικοστός Αιών», αβάς Νορμπέρ Βαλλέζ στον εικοσιδυάχρονο τότε Ερζέ για μια εξ ' απαλών ονύχων προπαγάνδα ρατσιστική («Ο Τεν Τεν στο Βέλγιο»), «αντιπλουτοκρατική» («Ο Τεν Τεν στην Αμερική») και αντικομμουνιστική («Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ»). Οι τρεις ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο παιδικό ένθετο.

Ο Νορμπέρ Βαλλέζ ερευνήθηκε μετά τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο για συνεργασίας με τον ναζί κατακτητή και φυλακίστηκε μέχρι το 1950. Δύο χρόνια μετά πέθανε. Ο Ερζέ επίσης ανακρίθηκε, αλλά αφέθηκε. Άλλαξε έκτοτε στυλ. Ένας άλλος γνωστός ρεπόρτερ της εφημεριδας, συνάδελφος του Ερζέ, από τον οποίον λέχθηκε ότι εμπνεύστηκε την προσωπικότητα του Τεν Τεν, ήταν ο μετέπειτα εγκληματίας πολέμου, διοικητής των βελγικών Ες-Ες Λεόν Ντεγκρέλλ.

Τεχνικά, το σκίτσο είναι πολύ υποδεέστερο από το συνηθισμένο του Ερζέ, η πλοκή αφελής και η δράση επαναλαμβανόμενη και κουραστική. Η πλέον απαράδεκτη ιστορία του γνωστού κομίστα, ακόμα κι αν δεν ήταν πιο πολύ προπαγάνδα ξερή. Μεγάλες σπόντες και για τη Δημοκρατία της Βαϊμαρης. Ναι, αλλά μετά; Μια χαρά ε;