"Βίος παράλληλος", και προκύπτουν αμέσως οι κύριες αντιθέσεις του βιβλίου: άντρας-γυναίκα, αρετή-ακολασία, θρησκευτική ηθική και εγκράτεια-ειδωλολατρικός έκλυτος βίος. Όμως είναι πιο σύνθετο: "Βίος παράλληλος" του Μελάνιππου, καταχωνιασμένου μέσα στην μνήμη και την ψυχή του Αλύπιου. Ό,τι έγραψε δεν ξεγράφει.

Ο Αλύπιος δεν ψάχνει να συμφιλιώσει το τραυματικό παρελθόν με το παρόν του. Ψάχνει απλά να το σβήσει. Ψυχολογικά μιλώντας, έχει αποτύχει και αυτό ακριβώς αναμένει ένας αναγνώστης.