Το βιβλίο του Κορτώ είναι ένα βαρύ βιβλίο• δεν είναι μυθιστόρημα (αν και γράφτηκε με τέτοια δομή), είναι βιογραφία της μητέρας του και εν μέρει του ίδιου, σαν δευτερεύον πρόσωπο.

Δυστυχώς, και λέω δυστυχώς γιατί πρόκειται είπαμε για βιογραφία, αφηγείται έναν ωκεανό θλίψης όπου υπάρχουν και νησίδες χαράς. Και τον ωκεανό αυτόν τον περιγράφει με πολύ ωραίο γραπτό λόγο, νιώθεις τα πάθη της μάνας του από το σόι της, από τον ίδιο τον εαυτό της που ζει μια ζωή με ψυχοφάρμακα, με απρόβλεπτες αντιδράσεις, απόπειρες αυτοκτονίας, εμμονές, καταθλίψεις.