آقای گلمن شخصا روانشناس یا یک پژوهشگر آکادمیک در زمینه روانشناسی یا علوم اعصاب نیست، اما نویسنده و به نوعی ژورنالیست علمی است.
اثر فوق‌العاده خواندنی ایشون یعنی هوش هیجانی حاصل دو ویژگی منحصر بفردشون است، اول قلم شیوا و ذهن ساختارمندشون برای بخش‌بندی کتاب و دوما سخت‌کوشی ژورنالیستیشون در پیگیری محققین این امر و جمع‌آوری انبوهی از مقالات، تحقیقات و آزمایش‌ها و همچنین ساعات طولانی مصاحبه با دانشمندانی که کار قابل عرضه در این زمینه انجام دادند است.
کتاب به نوعی یک مسیر طولانی در راه شناخت مفهوم هوش‌هیجانی از زوایای مختلف است که در این مسیر در مقاطع مختلف روی پژوهش‌های محققین این امر تمرکز کرده، به نوعی اگر کتاب هوش‌هیجانی یک رمان خواندنی بود، شخصیت‌های اصلی این رمان در واقع محققینی بودند که گلمن از آثار آنها یاد کرده است.
مطالعه این کتاب برای کسانی که مایلند از نظر تئوری اطلاعات گسترده‌ای در خصوص هوش هیجانی کسب کنند بسیار مفید خواهد بود،‌ همچنین در طی مسیر با دانشمندان و پژوهشگران مختلفی آشنا می‌شویم که هر کدام به خودی خود آثار ارزنده‌ای دارند، به عنوان مثال در قسمتی از کتاب من با آقای دکتر جیمز پنه‌بیکر، ‌ [a:James Pennebaker|6456791|James Pennebaker|https://s.gr-assets.com/assets/nophoto/user/u_50x66-632230dc9882b4352d753eedf9396530.png]، آشنا شدم که تحقیقات گسترده‌ای در مورد تاثیر نوشتن در مواجه با تروما و حتی استرس روزمره انجام داده بود که این آشنایی منجر به این شد که کتاب [b:Expressive Writing: Words that Heal|23245791|Expressive Writing Words that Heal|James Pennebaker|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1411770539l/23245791.SY75.jpg|42788997] به لیست مطالعه‌ام اضافه شد.
اگر شما دنبال کتابی با رویکردی عملی در خصوص بهبود مهارت‌ها و سواد عاطفی هستند، کتاب هوش هیجانی آقای گلمن چندان انتخاب مناسبی نیست چون کاملا تئوری است، هر چند بینش عمیقی در مورد چیستی هوش هیجانی ایجاد می‌کند، اما این بینش با کتاب‌های کم‌حجم‌تر هم قابل دسترس است.