Warta uwagi. Pierwsze 30% - moim zdaniem autorka chce szybko i jak najlepiej przedstawić nam swoje życie, aż do choroby jej mamy, ale niestety wdaje się w za wiele dygresji, szczegółów i nazwisk. Reszta książki - piękne i szczerze opisanie więzi, uczuć, tego co w środku w człowieku. Michelle niczego nie koloryzuje i tak jest najpiękniej, najlepiej. W książce widać, że to prawdziwi ludzie i ich prawdziwe życia, a nie wydmuszki.
Bardzo rezonuje ze mną ta książka.