L’enfant de sable (1985) is een bijzonder verhaal van de Marokkaanse schrijver Tahar Ben Jelloun, die twee jaar later de Prix Goncourt won met het vervolg [b:La nuit sacrée|33516541|La Nuit sacrée|Tahar Ben Jelloun|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1482185320l/33516541.SX50.jpg|169236]. Het begint met een vader die bij gebrek aan een zo gewenste zoon besluit om zijn achtste dochter als jongen te laten opgroeien. Aanvankelijk is Ahmed, wiens geheim alleen bekend is bij zijn ouders, tevreden met de situatie: in tegenstelling tot zijn oudere zussen geniet hij als jongen de liefde van zijn ouders en de voorrechten die bij zijn geslacht horen.

Être femme est une infirmité naturelle dont tout le monde s’accommode. Être homme est une illusion et une violence que tout justifie et privilégie.

Na de dood van zijn vader en zijn vrouw Fatima vervalt Ahmed echter in een identiteitscrisis en zondert hij zich steeds verder af. Wanneer hij zijn huis verlaat, ontmoet hij een aantal wonderlijke figuren, onder wie een groep optredende nomaden. Bij hen krijgt Ahmed de kans zijn identiteit af te werpen.

Halverwege sleutelt Ben Jelloun echter aan het plot. Verschillende vertellers wisselen elkaar af, waardoor het verhaal vervaagt en steeds meer weg krijgt van een relaas over (gender)identiteit en sociaal-culturele verschillen tussen man en vrouw. Die verwarring is interessant, maar ging soms langs me heen.