‘I’m sorry,’ he said in a thick voice. ‘I’m sorry I left. I know I was a – a –’
He looked around at the darkness, as if hoping a bad enough word would swoop down upon him and claim him.
‘You’ve sort of made up for it tonight,’ said Harry. ‘Getting the sword. Finishing off the Horcrux. Saving my life.’
‘That makes me sound a lot cooler than I was,’ Ron mumbled.
‘Stuff like that always sounds cooler than it really was,’ said Harry. ‘I’ve been trying to tell you that for years.’

Met diep respect voor de creativiteit, het inlevingsvermogen en het puzzelwerk van Joanne Rowling (1965) heb ik de Harry Potterreeks herlezen. Hoewel [b:Harry Potter and the Half-Blood Prince|28139880|Harry Potter and the Half-Blood Prince (Harry Potter #6)|J.K. Rowling|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1660910990l/28139880.SY75.jpg|41335427] voor mij in zekere zin al een finale was, blijf ik onder de indruk van de magistrale manier waarop Rowling de delen aaneenrijgt.Het verhaal is grimmiger dan voorheen, getuige ook de hoeveelheid firewhisky die er doorheen gaat. De hoofdpersoon is weliswaar nog altijd onuitstaanbaar, maar personages als Albus Dumbledore, Severus Snape en zelfs Mrs. Weasley (<3) zorgen voor kleur en diepgang. De kant van het Kwaad - Voldemort en Bellatrix Lestrange voorop - is daarentegen te karikaturaal om te overtuigen.Tijdens het lezen kreeg ik sterke associaties met zowel de wereldgeschiedenis als met andere fantasieverhalen. Referenties aan de Tweede Wereldoorlog zijn apert aanwezig: in het vervolgen van mudbloods (‘magiedieven’), de minachting van andere levensvormen, en zelfs nadrukkelijker in de persoon van Gellert Grindelwald. Daarnaast deed Voldemort, zelf half-blood, me denken aan Napoleon Bonaparte, eveneens een buitenstaander die de macht greep en zich liet assimileren. Ten slotte proefde ik in de blik van Griphook op de magische wereld (“wand-carriers”) de spanning tussen kolonisten en inheemse volkeren, al was het maar door het gesteggel om het zwaard van Gryffindor.Met de invloed van een betoverd object op het gemoed van de reisgenoten is Rowling schatplichtig aan [b:The Lord of the Rings|61424113|The Lord of the Rings|J.R.R. Tolkien|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1657512711l/61424113.SY75.jpg|3462456]. Fred en George hebben bovendien wat weg van Merry en Pippin. Verder dacht ik tijdens het lezen over de jeugdzonden van Albus Dumbledore aan die van Professor X uit de X-menserie, en bij de eenzame queeste van Harry in het bos aan die van Luke Skywalker in Star Wars.Rowlings grootste misstap is de epiloog, die korte metten maakt met de fantasie van de lezer en hopeloos afbreuk doet aan de spectaculaire laatste akte, waarin de schrijver alle registers opentrekt. De volgende keer sla ik het nawoord beslist over.Zo heb ik zeven boeken herlezen omdat ik uiteindelijk zo enthousiast was over [b:Numéro deux|59751131|Numéro deux|David Foenkinos|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1638600150l/59751131.SX50.jpg|94104575] van David Foenkinos!