Het sociaal bewogen werk van John Steinbeck (1902-1968) spreekt me aan. De schrijver groeide op in een periode waarin arbeidsmigranten en masse door Californië trokken op zoek naar laaggeschoold werk, tot de Great Depression daaraan een einde maakte. Steinbeck heeft zich bewezen als de stem van deze periode.

Of mice and men is het tweede boek in een drieluik, volgend op [b:In Dubious Battle|609482|In Dubious Battle|John Steinbeck|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1348441147l/609482.SY75.jpg|1808026] en voorafgaand aan [b:The Grapes of Wrath|9151812|The Grapes of Wrath|John Steinbeck|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1283124848l/9151812.SY75.jpg|2931549]. Hoewel de context dezelfde is, staan de boeken op zichzelf. Het tweede deel is een kort verhaal, of ‘playable novel’ in de woorden van Steinbeck: het moest tevens als scenario kunnen dienen.

Het verhaal draait om George en Lennie, twee arbeidsmigranten die van Soledad op weg zijn naar hun volgende werkplek. Ze dromen van een stuk land dat ze voor zichzelf mogen bewerken, maar komen voortdurend in de nesten door het gedrag van de zwakbegaafde Lennie die zijn eigen krachten niet kent.

“Go on,” said Lennie. “How’s it gonna be. We gonna get a little place.”
“We’ll have a cow,” said George. “An’ we’ll have maybe a pig an’ chickens… an’ down the flat we’ll have a… little piece alfalfa–”
“For the rabbits,” Lennie shouted.
“For the rabbits,” George repeated.
“And I get to tend the rabbits.”
“An’ you get to tend the rabbits.”
Lennie giggled with happiness. “An’ live on the fatta the lan’.”