FRANKENSTEINS MONSTER

In zijn korteverhalenbundel I, Robot gaat de vermaarde sciencefictionschrijver Isaac Asimov (1920-1992) uit van drie regels waaraan robots moeten voldoen:
1. A robot may not injure a human being, or, through inaction, allow a human being to come to harm.
2. A robot must obey the orders given to it by human beings except where such orders would conflict with the First Law.
3. A robot must protect its own existence as long as such protection does not conflict with the First or Second Law.

Vervolgens maakt Asimov er een spel van met behulp van techniek en semantiek aan te tonen dat de regels minder logisch zijn dan ze schijnen en de toepassing ervan tot chaos leidt. Met het achterwege laten van menselijke emoties gaat hij een stap verder dan Karel Čapek in [b:R.U.R.|21048123|R.U.R.|Karel Čapek|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1394243335l/21048123.SY75.jpg|3065006], zij het dat robots ook hier fysiek nog op hun maker lijken. Tegelijkertijd laat de schrijver zien hoe mensen zich kwetsbaar maken door de regels zelf af te wegen tegen bv. economische belangen. De boodschap van het laatste verhaal is dan ook ietwat apocalyptisch: Regel 1 is alleen uit te voeren door de macht uit handen te nemen van de mens.

Ondanks de interessante gedachtevorming, vond ik de verhalen helaas gortdroog. Ik kan niet zeggen dat ik ze met veel plezier las.