De eerste keer dat ik Animal farm (1945) – de bekende parodie van George Orwell op de Russische revolutie en de dictatuur van Stalin – las, was op de middelbare school. Het verhaal over de dieren op Manor Farm, die boer Jones verdrijven en het heft in eigen hand nemen, spreekt echter zo duidelijk voor zichzelf, dat ik er twee decennia later geen nieuwe inzichten aan heb ontleend. Het is goed te begrijpen waarom juist dit verhaal over de varkens Old Major (Marx/Lenin), Napoleon (Stalin), Snowball (Trotski) en Squealer en de andere dieren – waarvan de paarden Clover en Boxer, de ezel Benjamin en de raaf Moses ertussen uitspringen – wereldwijd zo beroemd is geworden als politieke satire op het communisme en de Sovjetunie. Orwell beschrijft geestig hoe geleidelijk en geniepig de varkens de tien geboden van de revolutie langzaam in hun eigen belang omzetten, tot er slechts één overblijft:

ALL ANIMALS ARE EQUAL BUT SOME ANIMALS ARE MORE EQUAL THAN OTHERS.