Nederlands (English below)

Wuthering Heights van Emily Brontë (1818-1848) is het type klassieker dat ik misschien wel nooit op waarde zal kunnen schatten. Ik twijfel er niet aan dat het boek voor opschudding moet hebben gezorgd in het Victoriaanse Verenigd Koninkrijk: Brontë schrijft de mensheid veel lelijks toe en schroomt er niet voor de vuile was buiten te hangen. Tegelijkertijd vond ik het verhaal nogal vlak en kon het me maar moeizaam raken.

Het verhaal begint veelbelovend met de komst van de mysterieuze Heathcliff, een vondeling die opgroeit bij het gezin Earnshaw in het landhuis Wuthering Heights. Heathcliff is de lieveling van zijn pleegvader en heeft een zwak voor zijn pleegzus Catherine, maar moet in ruil daarvoor de treiterijen van zijn pleegbroer Hindley doorstaan, die hem na de dood van hun vader slechts toestaat te blijven als bediende. Na een gevecht met Hindley en Edgar Linton, een jongen uit de buurt, zweert de verbitterde Heathcliff wraak.

Helaas maakt Brontë – die het boek schreef onder de schuilnaam Ellis Bell – de belofte niet waar. Hoewel ze de verhoudingen tussen de families Earnshaw en Linton mooi beschrijft, stapt ze met grote sprongen over wezenlijke elementen heen, zoals de opmerkelijke terugkeer van Heathcliff, en staat en valt het verhaal met het even toevallige als strategisch passende overlijden van verscheidene personages. Daar staat tegenover dat Brontë een prachtige stijl en taalgebruik heeft. Heathcliff deed me denken aan het verhaal van Severus Snape in [b:Harry Potter and the Deathly Hallows|22844208|Harry Potter and the Deathly Hallows (Harry Potter, #7)|J.K. Rowling|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1677127160l/22844208.SX50.jpg|2963218]; volgens Google was ik niet de eerste met die gedachte. Ten slotte viel me op hoe beklemmend de sociale verhoudingen indertijd waren en hoe jong men al volwassen werd geacht te zijn. Anjet Daanje had me met het door Wuthering Heights geïnspireerde [b:Het lied van ooievaar en dromedaris|59780041|Het lied van ooievaar en dromedaris|Anjet Daanje|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1639043468l/59780041.SY75.jpg|94158124] al gewaarschuwd dat de dood voortdurend op de loer lag. Brontë zelf stierf een jaar na het verschijnen van het werk.

English

Unfortunately Wuthering Heights was wasted on me. It is beautifully written, and the book must have undoubtedly caused a stir in its time, as Emily Brontë shows little compassion for mankind and makes no effort to keep up appearances. I found the story rather shallow however, and too many questions remained unanswered.