Kristian Elster d.e. har dukka opp som namn i litteraturhistoria nokre gonger, men alltid som ein av dei berre var store i si tid. Denne boka ramla plutseleg i fanget på meg, så og sidan ho var ganske kort, kasta eg meg over ho. Det er ein tidvis ganske enkel fortelling om ulukkeleg forelsking, men nokre av karakterportretta er ganske fine. T.d. ein eldre, einsam mann som romanen sakte opnar opp for oss.

Men eg blei også distrahert av eit sidespor, romanen har nokre ganske rare skildringar av blikk, og særleg eit av dei er heilt absurd: "et overrasket, forunderligt nøgternt-forstandigt, skarpt-inkvirerende, misfornøjet-afværgende Blik". Inspirert av det, leita eg opp dei fleste blikka skildra i hans forfattarskap og laga ein slags generator: puha.no/2025/03/17/liste-kristian-elster-d-e-sine-blikk/