Een wonderlijk slot aan deze reeks. Herfst en Winter, de eerste twee delen, hadden een gelijke opbouw: een drietal brieven aan zijn ongeboren kind afgewisseld met korte essays over allerhande onderwerpen. Lente vervolgens was een autobiografisch boek, meer in de lijn van de Mijn Strijd reeks. Zomer tenslotte grijpt deels terug op Herfst en Winter, met korte essays, en is deels een dagboek, waarin dan ook nog weer fictie geschreven wordt, of beter: een aanzet tot een verhaal. Het is allemaal wat rommelig.