Op mijn iPad vond ik de eerste Jack Reacher thriller. Geen idee hoe die daar op komt. Heb ik die ooit zelf gekocht? Gekregen (heel vroeger kreeg je van Apple rond de kerstdagen nog wel eens van die gratis downloads, ik dank er een EP van Ed Sheeran, een korte film met Minions, en misschien ook wel deze Jack Reacher)?

Hoe dan ook, ik las het nooit eerder. En bij gebrek aan beter besloot ik dat nu wel te doen.

Het plot was nog niet eens onaardig, zo vaak kom je geen thrillers tegen over valsmunterij. De uitvoering was er echter een van dik hout zaagt men planken. Bordkartonnen karakters, een held en vele schurken. De held is seksistisch, de schurken overdadig gewelddadig. Nou ja, en andersom eigenlijk ook.

Het meest schokkend nog vond ik de quote van Haruki Murakami: "De beste hedendaagse auteur van crime fiction." Heeft hij dat werkelijk ooit gezegd? Nergens op internet is er bewijs voor te vinden, al heeft de Italiaanse uitgever van de Jack Reacher reeks dezelfde quote gebruikt.

En om positief te eindigen: het las wel lekker vlot en er zaten een paar aardige verwijzingen naar bluessongs in. Maar dat is niet genoeg om ook de volgende 25 delen te willen lezen.