Z jednej strony ogromną przyjemność sprawił mi powrót do Świata Magii wykreowanego przez panią J. K. Rowling. Szczególnie, że Harry jest teraz w prawie moim wieku...
Ale ogólnie rzecz biorąc, nowy Harry Potter specjalnie porywający nie jest. Być może to wina formy książki – jako scenariusza, sztuki teatralnej, gdzie wszystko dzieje się błyskawicznie, w dialogach i monologach, a didaskalia niewiele dają czytelnikowi. Jak każdy utwór sceniczny, Przeklęte Dziecko najlepsze wrażenie na nas zrobi, gdy je obejrzymy w teatrze – to raczej rzecz oczywista.
Co do treści – cóż, wszystko to już gdzieś było. Bardzo mocno wyczuwam – chyba nie zamierzone, choć nie wiem, czym się twórcy inspirowali – podobieństwo fabuły do "20 lat później" Aleksandra Dumasa.
Cztery gwiazdki daję głównie przez sentyment. Do potterowskiego kanonu jednak ta książka mi nijak nie pasuje.