Nie jest to dosłowny i jednoznaczny rozrachunek, ale czy autorka miała taki zamiar, czy nie, gdzieś między wierszami możemy to wyczytać. Warto sięgnąć po tę książkę, przede wszystkim dla refleksji oraz żeby nabrać przekonania (lub się w nim utwierdzić), że współczesny cywilizowany i wykształcony Europejczyk, mający – wybaczcie kolokwializm – dobrze w głowie poukładane, w życiu nie przeniósłby się do Stanów, a w szczególności do Teksasu. Tym bardziej wielki szacunek dla tych, którzy w XIX w. popłynęli w nieznane.