Potężna antologia chińskiej literatury pięknej. Zawiera głównie prozę, ale także trochę wierszy i jeden dramat („Ja kocham XXX” Meng Jinghuia, który, swoją drogą, stanowił wg mnie wspaniałe zwieńczenie całej książki). Teksty dobrane dobrze, w sposób przemyślany; nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale to raczej do przewidzenia. Tłumaczenia są na wysokim poziomie, z przypisami wyjaśniającymi czytelnikowi kontekst – choć czy te przypisy wystarczają, żeby ktoś niebędący absolwentem sinologii zrozumiał, co czyta, to już nie wiem.

Część poetycka za krótka. Taka jest moja skromna opinia, ale mnie nie słuchajcie, ja po prostu uważam, że poezji jest zawsze za mało.