Convenience store woman

Het label wordt in het boek niet gebruikt, maar de hoofdpersoon van het boek (Keiko) is behoorlijk autistisch. Ze kan functioneren als medewerker van een buurtsuper, want daar gelden er heldere regels en weet ze precies wat er van haar wordt verwacht. Buiten de winkel met mensen omgaan is niet zo makkelijk. Je gaat met haar sympathiseren omdat de eisen die familie en vrienden aan haar stellen op een andere manier zo vreselijk voorspelbaar zijn: zoek een betere baan, trouw en krijg kinderen. Omdat haar omgeving zo onverdraagzaam is en haar niet accepteert, wordt ze een rebel. Maar eigenlijk leidt ze een nogal tragisch leven. Het boek is wel innemend, maar ik vind de manier waarop met de tragiek van Keiko's leven wordt omgesprongen een beetje luchthartig. Ze is teveel een typetje, te aaibaar, te voorspelbaar.

I can relate to Keiko; struggling to navigate through society's view of life, untangling the unwritten rules of human interaction, and trying to understand why people have such disdain for some jobs and praise for often simpler ones.

Officially now one of my favorite books. What a journey. I love how simple and mundane everything is in this, and yet how magical Sayaka Murata makes it. It's beyond words really. The story of a somewhat out-of-place, late-thirties woman working in a convenience store and simply not following society's expectations--not because she knows better, not out of spite, not because of a grand plan, but because she simply doesn't care and she's living her life just how she likes it--and leaving everyone STUNNED. What an absolute thrill and delight. What amazing "antagonists" we have in this. What an amazing mind in the protagonist. Absolutely love love love.