Review of 'Αδριανού απομνημονεύματα' on 'Goodreads'
3 stars
«Να ξανακάνω από μέσα, ο,τι οι αρχαιολόγοι του ΧΙΧ κάναν απ' εξω» (σελ.353)
Η μεγάλη γαλλιδα συγγραφέας -ή πρώτη που έσπασε το άβατο στη Γαλλική Ακαδημία- ξεκίνησε να γράφει το παρόν μνημειώδες έργο σε πολύ μικρή ηλικία, ανάμεσα στα είκοσι και στα είκοσι τρία της, ανάμεσα στο 1924 και 1926.
«Εν πάση περιπτώσει, είμουνα πάρα πολύ νέα. Υπάρχουν βιβλία που δεν πρέπει να τολμάμε, πριν περάσουμε τα σαράντα. Πριν απ' αυτήν την ηλικία, κινδυνεύουμε να παραγνωρίσουμε την ύπαρξη των μεγάλων φυσικών συνόρων που χωρίζουν, από άτομο σε άτομο, από αιώνα σε αιώνα, την ατέλειωτη ποικιλία των πλασμάτων [...]» (σελ.349)
Το τελείωσε, δουλεύοντάς το ανά περιόδους και ψάχνοντας παράλληλα την ιστοριογραφία το 1951.
«Μου χρειάστηκαν ολ' αυτά τα χρόνια για να μάθω να υπολογίζω με ακρίβεια τις αποστάσεις ανάμεσα στον αυτοκράτορα και σε μας» (σελ.349)
Θεωρώ ότι μέσω αυτού του έργου στοχάστηκε πάνω σε πολλά πράγματα. Εντούτοις δεν είναι αυτή η …
«Να ξανακάνω από μέσα, ο,τι οι αρχαιολόγοι του ΧΙΧ κάναν απ' εξω» (σελ.353)
Η μεγάλη γαλλιδα συγγραφέας -ή πρώτη που έσπασε το άβατο στη Γαλλική Ακαδημία- ξεκίνησε να γράφει το παρόν μνημειώδες έργο σε πολύ μικρή ηλικία, ανάμεσα στα είκοσι και στα είκοσι τρία της, ανάμεσα στο 1924 και 1926.
«Εν πάση περιπτώσει, είμουνα πάρα πολύ νέα. Υπάρχουν βιβλία που δεν πρέπει να τολμάμε, πριν περάσουμε τα σαράντα. Πριν απ' αυτήν την ηλικία, κινδυνεύουμε να παραγνωρίσουμε την ύπαρξη των μεγάλων φυσικών συνόρων που χωρίζουν, από άτομο σε άτομο, από αιώνα σε αιώνα, την ατέλειωτη ποικιλία των πλασμάτων [...]» (σελ.349)
Το τελείωσε, δουλεύοντάς το ανά περιόδους και ψάχνοντας παράλληλα την ιστοριογραφία το 1951.
«Μου χρειάστηκαν ολ' αυτά τα χρόνια για να μάθω να υπολογίζω με ακρίβεια τις αποστάσεις ανάμεσα στον αυτοκράτορα και σε μας» (σελ.349)
Θεωρώ ότι μέσω αυτού του έργου στοχάστηκε πάνω σε πολλά πράγματα. Εντούτοις δεν είναι αυτή η κατεύθυνση της γραφής της• είναι να μεταφερθεί πλήρως σε μια μακρινή και τόσο διαφορετική εποχή και να την περιγράψει με την ματιά του τότε -όχι με την ματιά του σήμερα- μέσα από την πένα ενός ονομαστού ρωμαίου αυτοκράτορα, του γνωστού μας ειδικά στην Ελλαδα Αδριανού. Να μας κάνει να γνωρίσουμε έναν άνθρωπο σαν να ζούσαμε στους καιρούς του. Μεγάλο λογοτεχνικο επίτευγμα. Όπως έγραψε η ίδια:
«Να διαλέξω τη στιγμή που ο άνθρωπος που έζησε αυτήν την ύπαρξη, τη ζύγιασε, την εξέτασε, στάθηκε, έστω και για μια στιγμή, ικανός να την κρίνει. Να το κάνω έτσι ώστε να βρεθεί αντιμέτωπος με τη ζωή του από την ίδια θέση με μας» (σελ.348), όπως την συμπλήρωσε και καθόρισε η ιστορία.
Το βιβλίο έχει τη μορφή επιστολής προς τον Μάρκο Αυρήλιο, αυτόν που ο Αδριανός όρισε διάδοχο του διαδόχου του και αποτελεί τα απομνημονεύματά του, όπως θα γράφονταν από το ίδιο με βάση την ιστορική έρευνα (διανθισμένη με περιστατικά επινόησης της συγγραφέως). Η ίδια, στις σημειώσεις που ακολουθούν τα «απομνημονεύματα» αναφέρει αναλυτικά τι επινόησε και τι χρησιμοποίησε από τις διάφορες (πάρα πολλές) πηγές της και μας δίνει και ένα αδρό περίγραμμα της προσωπικότητάς του.
Η αφήγηση ξεδιπλώνει όλα τα έργα και ημέρες του Αδριανού, και ουσιαστικά την ενήλικη ζωή του που σημαδεύεται καίρια από τρεις περιοδους-γεγονότα: την ανάρρησή του στην εξουσία, την απώλεια του ευνοούμενού του Αντίνοου και την αρρώστια του στην ηλικία των εξήντα, οπότε και φέρεται πως συντάσσει τα απομνημονεύματα. Είναι μια πάρα πολύ πυκνή αφήγηση με τα θέματα που τονίζει ο Αδριανός να διαδέχονται το ένα το άλλο με τρόπο σχεδόν χαοτικό, δηλαδή χωρίς να φαίνεται ότι έχει κάποια δομή επεξεργασμένη στο μυαλό του, αν και τηρεί συμβατικά μια χρονολογική σειρά, μια αφήγηση δύσκολη για να διαβαστεί. Περιέχει όμως μέσα της τόνους ιστορικής γνώσης και μυθιστορηματικής φαντασίας.
