RexLegendi reviewed De zomer hou je ook niet tegen by Dimitri Verhulst
Review of 'De zomer hou je ook niet tegen' on 'Goodreads'
1 star
Na twee boeken kan ik zeggen dat het werk van Dimitri Verhulst (1972) me niet aanspreekt. Zijn stijl en woordgebruik zijn van niveau, maar zeker in het boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen (mooie titel wel) laat de inhoud ernstig te wensen over. Waar ik [b:De helaasheid der dingen|23598953|De helaasheid der dingen|Dimitri Verhulst|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1416647802l/23598953.SY75.jpg|1065505] tenminste nog kon waarderen om de context, valt van dit boekje weinig te leren.
Pierre sleept de verstandelijk beperkte Sonny mee tijdens een roadtrip naar de Provence. Omdat de jongen niet in staat is te spreken – Pierre noemt hem al op de eerste pagina een zwijgzame, vegetatieve imbeciel – steekt de hoofdpersoon monologen af in de stijl van [b:Cliënt E. Busken|50998778|Cliënt E. Busken|Jeroen Brouwers|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1580847925l/50998778.SY75.jpg|75845595] van Jeroen Brouwers, maar dan minder gevat. Zijn relaas betreft vooral zijn ontmoeting en relatie met de moeder van Sonny (gaap).
Tot de verbeelding spreekt het …
Na twee boeken kan ik zeggen dat het werk van Dimitri Verhulst (1972) me niet aanspreekt. Zijn stijl en woordgebruik zijn van niveau, maar zeker in het boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen (mooie titel wel) laat de inhoud ernstig te wensen over. Waar ik [b:De helaasheid der dingen|23598953|De helaasheid der dingen|Dimitri Verhulst|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1416647802l/23598953.SY75.jpg|1065505] tenminste nog kon waarderen om de context, valt van dit boekje weinig te leren.
Pierre sleept de verstandelijk beperkte Sonny mee tijdens een roadtrip naar de Provence. Omdat de jongen niet in staat is te spreken – Pierre noemt hem al op de eerste pagina een zwijgzame, vegetatieve imbeciel – steekt de hoofdpersoon monologen af in de stijl van [b:Cliënt E. Busken|50998778|Cliënt E. Busken|Jeroen Brouwers|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1580847925l/50998778.SY75.jpg|75845595] van Jeroen Brouwers, maar dan minder gevat. Zijn relaas betreft vooral zijn ontmoeting en relatie met de moeder van Sonny (gaap).
Tot de verbeelding spreekt het boek nergens. Verhulst maakt zich liever lollig over al te banale situaties als een wc-bezoek met Sonny, door Pierre voortdurend aangesproken als ‘Chopin’, wat de eerste keer al hinderlijk is. Dat geldt evengoed voor de dooddoeners en nikszeggende zinnen waarmee het verhaal gelardeerd is.
Sedert de Europese Unie het vrije verkeer van goederen en mensen uitschreeuwde, kon je ongestoord een gehandicapte de grens over smokkelen.
Parijs was een machtige stad met slechts één minpunt: de Parisiens.
Het werd me niet duidelijk waar Verhulst precies heen wil. Zijn hoofdpersoon doet in de verte denken aan een protagonist in de stijl van Houellebecq (oudere, wat bittere en melancholische witte heteroman die er zo het zijne van denkt), maar daarvoor schiet het werk uiteindelijk tekort. De vermeende controverses zijn ronduit gekunsteld.
Alle lesbiennes werden wild van haar. Kregen acuut een opstoot van seksuele bekeringsdrang.
Belangrijk is ten slotte dat Verhulst er niet in slaagt om het gegeven uitgangspunt – man ‘ontvoert’ hulpbehoevende jongen – bevredigend te verklaren.
