User Profile

Christopher pracował na rzecz Liberalnej Partii Kanady, pośrednio na rzecz brytyjskich konserwatystów i amerykańskich republikanów. Jako gej początkowo na wózku, przekonał się, że żaden system nie jest doskonały, każdy ma słabe punkty i swoje luki, że nie ma barier do pokonania.

Sprawnie wykorzystał tendencję, która narodziła się w Dolinie Krzemowej - przedsiębiorstwa zaczęły zarabiać na asymetrii wiedzy - maszyny wiedzą o naszych zachowaniach znacznie więcej niż my o zachowaniach maszyn.

Wylie sprawnie wprowadza nas w technologiczne tajniki i najnowsze trendy projektowania uzależniających systemów i modeli władzy wewnątrz partii i firm technologicznych.

Przeprowadzane przez niego polityczne fokusy wykazały, że o ile wyborcy Partii Pracy czy Konserwatywnej powiedzą o sobie "Jestem labourzystą/torysem", o tyle Liberalni Demokraci, dla których pracował, powiedzą raczej "Głosuję na...". To element działania, nie tożsamości. Poznajemy potem historię partii i jej konserwatywne, zacofane taktyki wyborcze, które próbował zmienić na ich korzyść.

Tożsamość bowiem nie jest zbiorem jednoelementowym i w tym kryją się błędy/urposzczenia tradycyjnych firm badawczych. Tożsamość jest bardzo zniuansowana, co wykazują sami obywatele na spotkaniach grup fokusowych - żaden z nich nie mówi "jestem białą kobietą z przedmieść z wyższym wykształceniem mieszkającą w wahającym się stanie" - przywołuje autor.

Autor jest jednocześnie zafascynowany modą, kulturą i trendami, sam nie bez kozery wygląda nieprzeciętnie w różowych włosach, kolorowych akcesoriach i kolczykach. Łączył te zainteresowania z pracą, która początkowo miała dążyć do deradykalizacji trendów w społeczeństwie. Co łączy ekstremistów - wygląd zewnętrzny, uniformy stające się elementem tożsamości - to już nie tylko oto w co wierzę, ale i oto kim jestem. Ruchy ekstremistyczne często posługują się estetyką, bo dążą do zmiany estetyki całego społeczeństwa. Chcą nadać nowego ducha społeczeństwu i kulturze. Sami dżihadyści, których materiałami Wylie często się posługiwał, w swoich materiałach propagandowych wykorzystywali szpanerskie samochody, męskich boahterów. Chcieli pokazać swoją anachroniczną ideologię jako nowoczesną, niczym włoscy futuryści.

W pierwszym poligonie doświadczalnym w USA, sprawdzano strukturę amerykańskiego społeczeństwa. Grupy fokusowe często są tu przytaczane. Pewien mężczyzna narzekał na zlikwidowane w szkołach nauki jęztka jego przodków, francuskiego, po czym po 15 minutach narzekał na latynposów używających hiszpańskiego. Nikt w pokoju nie dostrzegł sprzeczności.

Albo zapytani, czy ktoś nie jest rozczarowany prezydenturą Obamy, zgłosił się ledwie jeden człowiek - nie był rozczarowany, bo po czarnym nie spodziewał się wiele.

Komiczny jest opis, kiedy Steve Bannon, bliski Trumpowi kontestator kultury i wpływowa medialnie postać korzystał z usług CA, więc szef za każdym razem urządzał w Cambridge fikcyjne biuro, pracowników z agencji tymczasowej - istna maskarada potiomkinowska. Od tego miasta wzięła nazwę Analytica. Steve Bannon padł pierwszy ofiarą CA.

W czasie prawyborów upolowani skrajni wyborcy republikan o znanych cechach charakteru byli spraszani na spotkania, gdzie mogli wymienić swoje poglądy i zobaczyć, że nie są sami. W ten sposób nakręcana narracja urzeczywistniała się, ludzie upewniali się co do irracjonalnych przekonań, wystarczało kilkadziesiąt osób zaproszonych do niewielkiej kafejki, w której często była osoba z CA podburzająca i podsycająca emocje.

Po opuszczeniu CA następuje kampania Brexitowa. Dowiadujemy się, że kampanie za wyjściem ze wspólnoty w celu zgromadzenia większości wykorzystywały też progresywne narracje (np. nierówność migracji - z białej Europy bez przeszkód, z byłych kolonii - z przeszkodami) w celu przekonania do Brexitu.

Wylie sypie nazwiskami i powiązaniami z rosyjskimi działaczami i oligarchami. Pod koniec przeczytamy też rady Chrisa skierowane do polityków.

Koniec końców poznajemy proces kontaktów z dziennikarzami brytyjskimi i amerykańskimi, zabezpieczania od strony prawnej, co wymagało cichego zdobycia funduszy od zamożnych fundatorów i kontakty z parlamentarzystami objętymi immunitetem, wreszcie - kontakt ze służbami specjalnymi. Dziennikarze urządzli szereg mistyfikacji restauracji w celu przyłapania szefa CA na opowiadaniu o popełnionych czynach, w tym kolonialnych praktykach w Trynidadzie i Tobago. Zaangażowanych tutaj - w przeciwieństwie do samotnego Snowdena - było mnóstwo osób. Koniec końców sprawa wywołała furię Facebooka i podejmowane przez korporację kroki prawno wizerunkowe, a życie Chrisa zmieniło się diametralnie.

Autor wyjaśnia, że media społecznościowe i internetowe platformy nie są usługami. Są architekturami i infrastrukturami. Próbują przerzucić na użytkownika odpowiedzialność, a tak nie dzieje się przecież np. w liniach lotniczych, wodociągach, hotelach, itd. Dają do zrozumienia, że ich prawo do czerpania zysków jest ważniejsze od kosztów społecznych. Przyznają pośrednio, że stworzyli systemy tak rozbudowane, że nie radzą sobie z odpowiednim nimi zarządzaniem.

Jako osoba śledząca na bieżąco kwestie z pogranicza prywatności i polityki muszę przyznać, że znajdzie się tu kilka ciekawych, nieznanych szerzej ciekawostek.

Trudno porównywać tę książkę do opowieści Snowdena, mnie jednak historia Amerykanina bardziej wciągnęła. To nie znaczy, że to zła książka. Po prostu inna.

Napisane na szybko kilka artykułów. A w nich zawarta cała esencja filozofii Žižka - to, co powtarza od lat. Autor krąży wokół tematów, ale w nie nie wnika.
Oprócz tego cytuje kilka innych artykułów, nawet Wikipedię, przytacza inne teksty kultury. Opowiada o kolejnych newsach i je analizuje.

Moje notatki:
"Gdyby Chiny ceniły wolność słowa, nie byłoby kryzysu koronawirusowego".
"Rząd działa na zasadzie, że nie powinien ufać ludziom - muszą być kochani, zaopiekowani, kontrolowani - ale nie zaufani". "Najniebezpieczniejsze to uwierzyć w ideologię państwową".
Trzeba być świadomym, że pandemia ta nie ma wyższego znaczenia.

Czy można powiedzieć, że samozatrudnieni wyzyskują się sami? Czy praca znana od Forda przeszła w tryb kooperatywny? Autor przekonuje, że nie - taka praca przeniosła się gdzie indziej wskutek globalizacji i outsourcingu.

Rosja i Turcja są w idealnej sytuacji nacisku na Europę - kontrolują zasoby oleju jak i przepływ migrantów. "W świecie z minimalnym poczuciem sensu, miejsce przywódców tych państw powinno być nie w pałacu prezydenckim, a przed Międzynarodowym Trybunałem w Hadze" <3
Jeśli w Europie nie zaakceptujemy odpowiedzialności za Trzeci Świat, tamtejsi mieszkańcy nie będą mieli wyjścia i będą musieli tu przyjść, co jest dokładnie tym, czego chcą uniknąć (i czego nie chcą zrobić) antyimigrancko nastawieni politycy. Lepiej dyktować na swoich warunkach, niż cudzych - patrz soft power.

Słowa Orbana ("Nie ma liberałów, są komuniści z dyplomem") można odwrócić: "dzisiejsi komuniści są liberałami z dyplomem, którzy poważnie przestudiowali dlaczego liberalne wartości są zagrożone i są świadomi, że jedynie radykalna zmiana może je ocalić".

Wieki temu eupcja wulkanu przeszłaby niezauważona, dziś hamuje samoloty; dzięki rozwojowi technicznemu jesteśmy bardziej od natury zależni i jednocześnie niezależni.

Media powtarzające, że nie ma powodów do paniki - w komunistycznym kraju tak mówiła władza i był to znak, że oni sami panikują. Chiński lockdown ocalił więcej dzieci, gdyż ograniczył śmiertelne zanieczyszczenie powietrza.

"Niektóre progresywne rzeczy mogą robić tylko konserwatywni przywódcy. Tylko de Gaulle mógł dać niezależność Algierii, tylko Nixon mógł ustawić relacje z Chinami. Gdyby progresywista to zrobił, zostałby oskarżony o zdradę narodowych interesów. To samo z Trumpem ograniczającym teraz wolność prywatnych przedsiębiorstw i zmuszając je do produkcji istotnych produktów. Gdyby zrobił to Obama, prawicowi populiści eksplodowaliby we wściekłości twierdząc, że używa kryzysu zdrowotnego do wprowadzenia komunizmu do Stanów."

"Cała polityka jest pogrążona w apokaliptycznych wizjach - katastrofa klimatyczna, islamscy migranci, obrona kultury przed LGBT+, polityczna poprawność."

"Głęboko chrześcijańska idea: czuję się samotny, opuszczony przez Boga, jestem jak Chrystus na krzyżu, w pełnej z nim solidarności"

Znany żart: "Kelner! Kawę bez kremu, proszę! >Przepraszam, nie mamy kremu tylko mleko, może być kawa bez mleka?" Przed kryzysem Žižek był w izolacji "bez mleka" - mógł wyjść, ale nie chciał.
Jeśli nie ma znacznej zmiany w codzienności, zagrożenie jawi się bardziej upiorną niewidoczną fantazją i przez to bardziej mocną. W nazistowskich Niemczech antysemityzm jest tam silniejszy, gdzie Żydów było mniej - ich niewidoczność uczyniła z nich przerażające widmo. [PS: teraz w Niemczech antyimigranckie partie wygrywają tam, gdzie imigrantów jest mniej, na wschodzie, podobny mechanizm w Polsce]